cedatur

Discretiva

cedatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cēdātur	tertia singularis	praesens	passiva	coniunctivus	cēdō (cēdere)

API: /keːˈdaːtur/

Syllabificatio phonetica: cē·dā·tur — morphologica: ced-atur

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Et patres virtuti Romanae cessisse, et se id adniti, ut suae in vicem simul felicitati et virtuti cedatur. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

saec. IV.

Quaecumque ista causa est voluntatis, si non ei potest resisti, sine peccato ei ceditur: si autem potest, non ei cedatur, et non peccabitur. —De libero arbitrio Augustini ^[3]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber II, caput 58, [3] — cedatur
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: cedatur.
↑ ^3.0 ^3.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De libero arbitrio. (Universitas Turicensis): Liber tertius. Caput XVIII, p. 50. — cedatur