curo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkuːroː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cū·rō — morphologica: cur-o

Notatio

← Latine: cūra

Verbum transitivum

cūr|ō, -āre, -āvī, -ātum

√ (Generatim) in aliqua re elaboro, curam studium, diligentiam adhibeo, studeo, operam do, laboro.^[1]
(Cum accusativo) curam habere alicujus rei, parare, purgare, colere, administrare, conficere.^[1]
(Speciatim, terminus technicus cum accusativo) de magistratu, vel publico aliquo munere pro administrare, regere.^[1]
(Saepe etiam est medicorum) aegris inservire, morbos sanare.^[1]
(Pecuniam) solvere.^[1]

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
cūr-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	cūrō	cūrem		cūrābam	cūrārem	cūrābō
II. sing.	cūrās	cūrēs	cūrā!	cūrābās	cūrārēs	cūrābis	cūrātō!
III. sing.	cūrat	cūret		cūrābat	cūrāret	cūrābit	cūrātō!
I. plur.	cūrāmus	cūrēmus		cūrābāmus	cūrārēmus	cūrābimus
II. plur.	cūrātis	cūrētis	cūrāte!	cūrābātis	cūrārētis	cūrābitis	cūrātōte!
III. plur.	cūrant	cūrent		cūrābant	cūrārent	cūrābunt	cūrantō!
Thema	Vox passiva
cūr-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	cūror	cūrer		cūrābar	cūrārer	cūrābor
II. sing.	cūrāris	cūrēris	cūrāre!	cūrābāris	cūrārēris	cūrāberis	cūrātor!
III. sing.	cūrātur	cūrētur		cūrābātur	cūrārētur	cūrābitur	cūrātor!
I. plur.	cūrāmur	cūrēmur		cūrābāmur	cūrārēmur	cūrābimur
II. plur.	cūrāminī	cūrēminī	cūrāminī!	cūrābāminī	cūrārēminī	cūrābiminī	—
III. plur.	cūrantur	cūrentur		cūrābantur	cūrārentur	cūrābuntur	cūrantor!

Thema	Vox activa
cūrāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.	futurum exactum
I. sing.	cūrāvī	cūrāverim	cūrāveram	cūrāvissem	cūrāverō
II. sing.	cūrāvistī	cūrāveris	cūrāverās	cūrāvissēs	cūrāveris
III. sing.	cūrāvit	cūrāverit	cūrāverat	cūrāvisset	cūrāverit
I. plur.	cūrāvimus	cūrāverimus	cūrāverāmus	cūrāvissēmus	cūrāverimus
II. plur.	cūrāvistis	cūrāveritis	cūrāverātis	cūrāvissētis	cūrāveritis
III. plur.	cūrāvērunt	cūrāverint	cūrāverant	cūrāvissent	cūrāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	cūrāre	cūrāvisse	cūrātūrum, -am, -um esse	cūrāns		cūrātūrus, -a, -um
Vox passiva	cūrārī	cūrātum, -am, -um esse	cūrātum īrī		cūrātus, -a, -um

Gerundium		Gerundivum			Supinum
cūrandī		cūrandus, -a, -um			cūrātum	cūrātū

Dictiones derivatae

Composita

Translationes

In aliqua re elaboro	dilatare ▼

In aliqua re elaboro	collabi ▲

Anglice: attend to (en), see to (en), take care of (en)
Germanice: besorgen (de), sorgen (de), sich kümmern (de)

Curam habere alicujus rei	dilatare ▼

Curam habere alicujus rei	collabi ▲

Anglice: care (en), maintain (en)
Germanice: pflegen (de), warten (de)

Administrare, regere	dilatare ▼

Administrare, regere	collabi ▲

Anglice: administrate (en), command (en)
Germanice: verwalten (de), befehligen (de)

Aegris inservire, morbos sanare	dilatare ▼

Aegris inservire, morbos sanare	collabi ▲

Anglice: treat (en), heal (en), cure (en)
Germanice: behandeln (de), heilen (de), kurieren (de)

Pecuniam solvere	dilatare ▼

Pecuniam solvere	collabi ▲

Anglice: pay off (en)
Germanice: auszahlen (de)

Discretiva

curo dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

Esperantice: ĉuro
Italice: curò

Formae affines

Hispanice

curo

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
curo	prima singularis	praesens	activa	indicativus	curar

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈkuɾo]

Syllabificatio phonetica: cu·ro — morphologica: cur-o

Italice

curo

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
curo	prima singularis	praesens	activa	indicativus	curare

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkuro/

Syllabificatio phonetica: cu·ro — morphologica: cur-o

Lusitane

curo

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
curo	prima singularis	praesens	activa	indicativus	curar

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈkuru]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: cu·ro — morphologica: cur-o

Loci

M. Tullius Cicero
-106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)

adfirmat enim quodam loco, si uratur sapiens, si crucietur — expectas fortasse, dum dicat: patietur, perferet, non succumbet; magna mehercule laus et eo ipso, per quem iuravi, Hercule, digna; sed Epicuro, homini aspero et duro, non est hoc satis: in Phalaridis tauro si erit, dicet: quam suave est, quam hoc non curo! —Tusculanae disputationes Ciceronis ^[2]^[3]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 ^1.4 ^1.5 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 921 — “CŪRO, as, āvi, ātum, are, a.”
↑ ^2.0 ^2.1 Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber secundus. XV [25] — curo
↑ ^3.0 ^3.1 Vicicitatio: curo.

[Forcellini-1] 1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 ^1.4 ^1.5 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 921 — “CŪRO, as, āvi, ātum, are, a.”

[Cicero-2] 2.0 ^2.1 Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber secundus. XV [25] — curo

[q-3] 3.0 ^3.1 Vicicitatio: curo.

[1]

[2]

[3]