anseri

Discretiva

anseri dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Modus flexurae	originis
ānserī	casus dativus singularis	substantivi ānser

API: /ˈaːnseriː/

Syllabificatio phonetica: ān·se·rī — morphologica: anser-i

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

Et anseri vigil cura Capitolio testata defenso, per id tempus canum silentio proditis rebus, quam ob causam cibaria anserum censores in primis locant. —Naturalis historia Plinii ^[1]^[2]

saec. VII.

Anseri nomen ans dedit per derivationem, vel a similitudine, vel quod et ipsa natandi frequentiam habeat. Iste vigilias noctis assiduitate clangoris testatur. Nullum autem animal ita odorem hominis sentit ut anser; unde et clangore eius Gallorum ascensus in Capitolio deprehensus est. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[3]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 26, [51] — anseri
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: anseri.
↑ ^3.0 ^3.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana): Liber XII. Caput VII. [52] — anseri