[go: up one dir, main page]
Jump to content

massae

E Victionario
Discretiva
massae dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Latine

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
māssae casus genitivus singularis substantivi māssa
māssae casus dativus singularis substantivi māssa
māssae casus nominativus pluralis substantivi māssa
māssae casus vocativus pluralis substantivi māssa

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈmaːs.sae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: mās·sae — morphologica: mass-ae
Loci
M. Annaeus Lucanus
39–65		C. Plinius Secundus
23–79		 Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130 		Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 62/65 p.C.n.)

  • primus Thessalicae rector telluris Ionos
in formam calidae percussit pondera  massae 
fudit et argentum flammis aurumque moneta
fregit et inmensis coxit fornacibus aera.
illic, quod populos scelerata inpegit in arma,
divitias numerare datum est. hinc maxima serpens
descendit Python Cirrhaeaque fluxit in arva,
unde et Thessalicae veniunt ad Pythia laurus. —Bellum civile sive Pharsalia M. Annaei Lucani [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • in priore genere quae exhauriuntur inmenso labore, ne occupent puteos, in hoc rigantur. aurum arrugia quaesitum non coquitur, sed statim suum est. inveniuntur ita  massae , nec non in puteis, et denas excedentes libras; palagas, alii palacurnas, iidem quod minutum est balucem vocant. ulex siccatur, uritur, et cinis eius lavatur substrato caespite herboso, ut sidat aurum. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • Antoni gladios potuit contemnere si sic
omnia dixisset. ridenda poemata malo
quam te, conspicuae divina Philippica famae,
volveris a prima quae proxima. saevus et illum
exitus eripuit, quem mirabantur Athenae
torrentem et pleni moderantem frena theatri.
dis ille adversis genitus fatoque sinistro,
quem pater ardentis  massae  fuligine lippus
a carbone et forcipibus gladiosque paranti
incude et luteo Volcano ad rhetora misit. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [4][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Crystallus de quibusdam frigidis aquis nascitur, quae subnigri coloris, ex aere veniens aquam illam tetigerit, ipsa aqua in aliquo loco, velut quaedam massa, per frigus coagulatur, et quasi cor aquae in fortitudinem coagulatur, et cum deinde calor aeris aut solis eamdem tetigerit, eidem  massae  spissam albedinem quam tunc habet, ardore suo aufert, ita quod aliquantum pura fit, sed tamen per calorem illum dissolvi non poterit; —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis [5][2]
Fontes
  1. ↑ 1.0 1.1 M. Annaeus Lucanus - Bellum civile sive Pharsalia. (Bibliotheca Augustana): Liber VI. [403] — massae
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: massae.
  3. ↑ 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXXIII, cap. 21, [77] — massae
  4. ↑ 4.0 4.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura X, versus 130 — massae
  5. ↑ 5.0 5.1 Hildegardis Bingensis - Subtilitates diversarum naturarum creaturum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber quartus. Cap. XX. – De crystallo. Pagina 1263D — massae
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=massae&oldid=226292"