kerrik

• IPA^(kilîd): /kɛɾˈɾɪk/
• Kîtekirin: ker·rik

kerrik mê

1. (kuna guhî) Ji bo guhertoya rastnivîsî binêre kerik.

   Xuşexuşa dengê Kurdistanê yê ko ji Başûr tê, wekî şûrekî tûj tê dikeve kerrika guhê wan yê kerrbûyî û ziravê wan diqetîne. Bi çiveçiva bihara Kurdistanê ve nefesa wan diçike, ti şemal li ser ruyê wan namîne, dikevin doşeka mirinê, ezraîlê xwe li ber çavên xwe dibînin.(Evdile Koçer: Taya faşîzmê û deh kurên pîrê, nefel.com, 3/2007)

kerrik

1. (fêkiyê ku hê negihiştiye) Ji bo guhertoya rastnivîsî binêre kerik.