nêr

• IPA^(kilîd): /neːɾ/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: nêr

 

nêr

1. Heywanên bikîr.

   Beran û ga nêr in lê mih û çêl mê ne.

2. Kurr yan zelam, ne keç û jin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. (rêzimanî) Peyvên wek peyva "mêr" ditewin.

   Bo nimûne "dest", "pî", "ser", "xiyar" û "bajar" nêr in ji ber ku ew wiha ditewin: "destê" min, "bajarê" wan (ne "desta" min, "bajara" wan).

4. mêr, wêrek
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• niyêr

• ♂

• mê
• nêtar

• mêr

• proto-hindûewropî *ner (“nêr”)

• proto-îranî:

Avestayî: nar, nā- ("nêr")

Partî: n'r ("nêr")

Farisiya navîn: nar ("nêr")

Farisî: ner ("nêr")

Osetî: nal ("nêr") ^{alfabeya arî}

Kurmancî: nêr ("nêr")

Hewramî: nêr ("nêr")

Zazakî: nerî ("nêr")

Sanskrîtî: nár- ("nêr")

Ermenî: air ("nêr")

Yûnanî: anēr ("nêr")

Çavkanî: Horn p.230, Watkins p.58, MacKenzie P.103 | Pokorny: 765

• Kurdiya başûrî:

  Kirmaşanî: nîre

• Zazakî: nêr, nêrî, nerî