şiv

 Binêre herwiha: siv û şîv

• IPA^(kilîd): /ʃɪv/
• Jihevqetandin: şiv

şiv mê

1. çîv, ço, darikê zirav
   (bi taybetî yê terr yê mirov pê heywanan diajo)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• doqişk

• şev
• şîv
• şov

Ji zimanên îranî, hevrehên din yên kurmancî çîv, ço, çiq, çeq, şivik, şivtan, kirmanşanî ço, farisî چوب‎ (çûb), pehlewî çob. Lê herwiha dikare ji zimanekî samî jî be, bo nimûne ji aramî [Peyv?] ܫܒܛܐ (şevṭa), hevreha erebî سبط‎ (sibṭ) û îbrî שבט (şibit, şivit). Heta eger "şiv" ji îranî be jî, hevwateya wê şivtan divê ji aramî be.