tat

• IPA^(kilîd): /tɑːt/
• Deng (Qers)^ⓘ
• Kîtekirin: tat

tat mê

1. Mirovên ku dema dipeyvin tîpên nav peyva gellek car serhevdu dubare dikin û nikarin bi hêsanî bilêvkin û merema xwe vebêjin.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. zinar, helan, lat, kevirên pan û mezin, ferş
   • Lê mixabin tat û nehîtên kevrên wî çiyayî bê bervez bûn û ji xwe şkeft tunebûn... — (Sebrî Botanî: Dîmenên ji cenga mezin, Kovara DUGIR, Hj. 8)

• taht
• teht

• tatî

Hevreha "text", ji zimanên îranî. Bo guherîna H/X bide ber kurmancî tehl, farisî تلخ‎ (telx < *texl)

tat

1. ereb (bi taybetî hin eşîrên ereb yên Mêrdînê)
   • "Tat" li cem me ji bo hin eşîrên ereb tê gotin. Bi kurdî jî dizanin, lê belê kurmanciya wan ji ya mehelmiyan jî xirabtir e. Hin zarokên wan di dema me de nêzîkî Hizbillahçiyan jî bûbûn. Lê, bi pirranî peywendiyên wan yên bi Kurdan re ne zêde xirab bûn. Bîstanên wan hene, cotkariyê dikin û heywanan xwedî dikin. Me li dikana xwe mastê wan difiroşt. Ez bi xwe jî çûme Sellaxê, nêzîkî Qezê ye, me ji wira cebeş û petêx dianîn û difiroştin. — (Îbrahîm Seydo Aydogan di Facebook.com de, 1/2011)

• tatî

tat

1. goc, destê nikare ti tiştî bigire,
   mirova/ê nizane baş bi destên xwe tiştan bike
   • Tat bûn: Weke ku destê yekî tu tiştekî pênegir e. — (Mem Mîrxan: Elî li vir e lê Mihê ne li vir e, ne li vir e, Kovara MEHNAME, hj. 30, 7/2002)

tat

1. lêdanek, derb^[1]
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

tat nêr

1. (malbat) bapîr, kalik
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

tȁt nêr

1. diz, dizîker
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên diz hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

tat nêr

1. diz, dizîker
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên diz hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

tat

1. çêj, tam
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

tat

1. (malbat) bav, bab
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)