kunc

IPA^(kilîd): /kʊnd͡ʒ/

kunc mê

1. Qulaç, zawî, qorzî, qunc, kuj, kuje, kujî.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. Kun, qul, kuna bo heywanekê/î mal, konên ko lawir di axê ra çê dikin,
   konên ku canewer dikolin da ku têda bijîn û hatin û çûnê têda biken, bo mînak kunca marî an jî ya kêvrîşkê

   Konceka mara ya li nav bîstanê me.

3. Stûn, kolumn,
   beşa di rojnameyekê yan kovarekê yan malperekê de ya ku herdem yan carine eynî nivîser tê de dinivîse.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• kurdî-erebî: کونج‎

• Weslê kirin ew ji hecrê azad
  Mem mayî di kuncê wehdetê ferd
  Ne yar û ne hemnişîn, ne hemderd — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

• goşe

• qunc
• konc

• ban
• dîwar
• kêlek
• rex
• tenişt

• kuncik
• kuncnivîs
• kuncnivîsî
• Stûnnivîs

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.