denk
Rengdêr
[biguhêre]denk
- hinkûf, deng, beramber
- denke (her aliyê berdenke, bendeke)
- yükün bir dengi fasulye, bir dengi nohut denkeyeke bar fasûlye û yek jî nok e
- ding (balyeya eşya, lihêf û pot û pertalan)
- denkin üstüne oturmuş acıklı bir türkü söylüyordu li ser ding rûniştibû û straneke bişewat digot
- ta, tay, hemseng (ji bo giraniyê mîna hev bûn)
- bu iki çuval denk gelmiyor ev her du çewal tayê hev nayên
- hempa, tay
- o sizin denginiz olamaz ew ne tayê we ye