ban

• IPA^(kilîd): /bɑːn/
• Jihevqetandin: ban

ban nêr

1. Banî, serban, seqf, rexê serî yê xanî.
   • Min dê 'elema kelamê mewzûn
     'Alî bikira li banê gerdûn
     Bîna ve rûha Melê Cizîrî — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

• kurdî-erebî: بان‎

• bên (3)

• dîwar
• derî
• erd
• pace
• pencere

Ji zimanên îranî, hevreha soranî بان‎ (ban), farisî بان‎ (ban, “xanî”), pehlewî ban, avestayî dimane- (bi ketina "di-" û guherîna M bi B. Maneya peyva kurdî ya niha kurtkirina peyva "serban"î ye anku "serê banî/xanî". Herwiha bide ber bin.

• bangurdank
• serban
• binban

Ev qismê Wergerê ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a li ser Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.

ban mê

1. bane, devera ji derdorên xwe bilindtir.

ban mê

1. Guhartoyeke bang (“gazî, hawar”).

ban

1. Guhartoyeke bûna.

ban

1. ban, serê xanî, mal, xanî^[1].

bān nêtar

1. (anatomî) hestî

• Deng (Dewletên Yekbûyî yên Amerîkayê (New Jersey))^ⓘ
• Deng^ⓘ

Dem	Form
Rader	to ban
Nihaya sade
	he, she, it	bans
Boriya sade	banned
Partîsîpa borî	banned
Partîsîpa niha	banning

ban

1. asteng kirin, qedexe kirin

ban (forma pirjimar bans)

1. asteng, qedexe

ban nêr

1. pare, pere, dirav

ban

1. (dîrok) Nasnavê ku di dema împeretoriya Osmanî de didan mîrên sancaxên Macaristan û Hirwatistanê û mîrekên biçûk.

ban

1. pîs

Ev peyv ji wergerên pîs hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}