-in

 Binêre herwiha: In, in, în, -în, in-, û -în-

-in

1. Paşgirek e dema ji forma lêkera rader bêt avêtin rayê demên borî jê çêdibe.

   birin → bir; xwarin → xwar; avêtin → avêt; meyandin → meyand û hwd.

2. Paşgira kesîn e bo cînavên pirjimar ger rayê dema niha yê lêkerê bi dengdarekê bi dawî bêt.

   em dikin, hûn dizanin, ew dibêjin

3. Paşgira hinekîtiyê (paucal) anku pirrjimara nebinavkirî.

   kurd → kurdin ― hin kurdan

   tişt → li tiştinan ― li hin tiştan

   kesên xirab → kesine / kesinên xirab ― hin kesên xirab

4. (devokî) Negerrguhêz ên lêkerên gerguhêz ên bi -andin çêdike.

   meyandin → meyinîn ― li şûna meyîn a berbelavtir

   • Li erdê şîn bû nebat e / Pê zeyinî (hat zeyandin), zendî kinyat e — (Qewlê Afirîna Dinê)

• (Reşwî) -inî (2)
• (Reşwî) -nî (2)

• -în

Raman 1: Hevreha soranî -in, belûçî -in, zazakî -ene, farisî -en, inglîziya kevn û almanî -en ji proto-hindûewropî *-onom.

Raman 2: Ji proto-hindûewropî *h₁sénti (“ew in”) (ji *h₁es-), proto-îranî *-end (“ew -in”), hevreha -in, -n û ne (bi maneya "ew in") yên kurmancî, farisî [skrîpt hewce ye] (-end, “ew -in”), soranî -(i)n, ermenî են (en, “ew in”), latînî sunt (“ew in”), fransî sont (/son/, “ew in”), îtalî son (“ew in”)...
Hêjayî gotinê ye ku formên proto-hindûewropî û yên proto-îranî yên bo kesê yekem yê pirrjimar (em) û kesê duyem yê pirrjimar (hûn) ji kurdî winda bûne û forma sêyem ya pirrjimar (ew) li cihê wan jî tê bikaranîn. Bo nimûne, di farisî de forma -îm li gel peyva ma (em) û ya -îd jî li gel peyva şuma (hûn) tê bikaranîn û forma -end (hevbera "-in") ya kurdî tenê li gel îşan/anha/anan (ew/wan) tê xebitandin. Herwiha -î, -e û -in jî ji heman rehê *h₁es- yê proto-hindûewropî ne.

Raman 3: Ji hin; wek tiştek = tişt-yek, tiştin = tişt-hin.

Raman 4: Paşvesazî ji -andin.

-in

1. Paşgirek e ku ji navdêrên nêr û nêtar navdêrên mê çêdike:

   Malerin ji (Maler+ -in)