លោភ
លោភៈ ឬ លោប សំ. បា. ( ន. ) សេចក្ដីជំពាក់ចិត្ត; សេចក្ដីប្រាថ្នា, បំណងចង់បាន : ប្រឹងរកទ្រព្យដោយលោភ; កម្ចាត់លោភ (សរសេរជា លោភៈ ក៏បាន តាមដំណើរប្រើ) ។ លោភចិត្ត ឬ --ចេតនា (លោភៈ--) ចិត្តឬគំនិតប្រកបដោយលោភ ។ លោភមូល (លោភៈ--) ឫស, ទីតាំង របស់លោភ; ចិត្តដែលជាមូលរបស់លោភ (អកុសលចិត្ត) ។ លោភលន់ (លោប--) លោភហួស ។ល។ ខ្មែរប្រើជា កិ. ឬ គុ. សំដៅសេចក្ដីថា “ចង់បានច្រើនឬដែលចង់បានហួសពេក” ក៏មាន : កុំលោភពេក !; មនុស្សលោភ, ចិត្តលោភ ។