ჭა

ქართული

ჭა

ეტიმოლოგია

სპარსულიდან ჩაჰ.

წაკითხვა

ფონეტიკური ტრანსლიტერაცია (IPA): [t͡ʃʼɑ]
აუდიო მაგალითი: ჭა ^?
დამარცვლა: ჭა, მრ. რ. ჭე·ბი, ჭა·ნი

მნიშვნელობა

არსებითი სახელი

➤ ჭა, ჭ-ის(ა), მრავლობითი: ჭ-ებ-ი, ჭა-ნ-ი

ბრუნვა	მხოლობითი	მრავლობითი
სახელობითი	ჭა	ჭები	ჭანი
მოთხრობითი	ჭამ / ჭამა	ჭებმა	ჭათ / ჭათა
მიცემითი	ჭას / ჭასა	ჭებს / ჭებსა	ჭათ / ჭათა
ნათესაობითი	ჭის / ჭისა	ჭების / ჭებისა	ჭათ / ჭათა
მოქმედებითი	ჭით / ჭითა	ჭებით / ჭებითა
ვითარებითი	ჭად / ჭადა	ჭებად / ჭებადა
წოდებითი	ჭაო	ჭებო	ჭანო
ყველა სხვა ფორმა იხილეთ ფორმაწარმოების გვერდზე

ღრმა და ვიწრო ორმო (ჩვეულებრივ, ქვით ან სხვა მასალით ამოშენებული), რომელშიც მიწისქვეშა წყალი გროვდება.
ნოდარ დუმბაძე, „მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი“

„ერთი კვირა იმუშავა ილიკომ, ათმეტრიანი ჭა ამოთხარა ხაზარულა ვაშლის ძირში, ერთი კვირა ვუშრობდით სისხლს ილიკოს...“
სპეციალური: ორმო სხვადასხვა ტექნიკური საჭიროებისათვის.
1974: ჭაბუა ამირეჯიბი, „დათა თუთაშხია“

„ წყალი არ ქონდა მინდორს ახლო და ჭა გაუთხრია ბუხუს. “
ძველი: მიწაში ამოთხრილი ორმო საპყრობილედ, ხარო.
1100-1200: გურგანი, „ვისრამიანი“

„რაზომი ჭირი ვნახე შენთუის და ბოლოსა ესრე მომიჴდა, რომელ ჭა შენ მითხარე, და ძიძამან შიგან ჩამაგდო და ორნივე ჰამოდ დასხდომილ ხართ. შენ შეშა მოიღე. და ძიძამან ცეცხლი შეაგზნა და ორთავე უნებლივ შიგან ჩამწუით. “