Rosalyn Sussman Yalow

Rosalyn Sussman Yalow (fædd 19. júlí 1921, dáin 30. maí 2011) var bandarískur kjarneðlisfræðingur. Hún er þekktust fyrir að hafa þróað tækni til geislaónæmismælingar (e. radioimmunoassay) á peptíðhormónum, en fyrir það hlaut hún þriðjung af Nóbelsverðlaununum í lífeðlis- og læknisfræði árið 1977 (ásamt þeim Andrew Schally og Roger Guillemin).

Lífvísindi 20. öld
Nafn:	Rosalyn Sussman Yalow
Fædd:	19. júlí 1921 í New York-borg í Bandaríkjunum
Látin	30. maí 2011 (89 ára) í New York-borg
Svið:	Eðlisfræði, Ónæmisfræði
Markverðar uppgötvanir:	Geislaónæmismæling (e. radioimmunoassay) á insúlíni og öðrum peptíðhormónum.
Helstu ritverk:	Yalow og Berson 1960
Alma mater:	Illinois-háskóli í Urbana-Champaign
Helstu vinnustaðir:	Mount Sinai háskólasjúkrahúsið í New York
Verðlaun og nafnbætur:	Nóbelsverðlaunin í lífeðlis- og læknisfræði 1977 Vísindaorða bandaríkjaforseta 1988

Geislaónæmismælingin sem Yalow og Solomon Berson þróuðu^[1] er afar næm aðferð til magnmælingar á insúlíni eða öðrum mótefnavaka sem byggir á geislarakningu. Þekktu magni af insúlíni sem merkt hefur verið með geislavirkri samsætu af joði er blandað saman við þekkt magn af insúlínbindandi mótefni. Sýninu sem mæla á insúlínmagnið í er svo bætt út í. Ómerkta insúlínið í sýninu keppir nú við geislamerkta insúlínið um bindingu við mótefnið. Bundin mótefni eru þvínæst botnfelld og geislavirkni í flotinu sem eftir verður er mæld í geislamæli. Með samanburði við staðalkúrvu má sjá hversu mikið insúlín var í sýninu.

Aðferð þeirra Yalow og Berson olli byltingu í rannsóknum í innkirtlafræði og ónæmisfræði. Þeim gekk þó illa að fá uppgötvun sína á insúlínbindandi mótefni birtar í viðurkenndum tímaritum^[2] því ónæmisfræðingar þess tíma töldu ósennilegt að mótefni gætu bundið svo smá peptíð sem insúlín^[3]. Það kom þó fljótt í ljós hve öflug aðferð þeirra Yalow og Berson var, en fram til þess tíma höfðu magnmælingar á insúlíni eingöngu verið óbeinar og skorti mjög á næmni þeirra og áreiðanleik.