Absurdajo-teatro

Ica artiklo bezonas revizo gramatikala. – Ka vu povas helpar ni revizar ica artiklo?

Absurdajo-teatro, vorto formuligita dal skriptisto e kritikisto Martin Esslin en 1962, esas tipo di teatro qua aparis dum la yari 1950ma, karakterizata per la totala rupto kompare a plu klasika jenri, quale dramato o komedio. Traktesas ofte pri l'absurdeso di la homaro e vido ordinare, ta duktas ala morto. L’origino di ta pensado esanta sendube la traumato, la falio dil humanismo lor la fino di la duesma mondomilito. Ionesco, Adamov, Beckett, Genet, e mem Pinter esas inter l'autori di verki qui subversis la konvencioni dil jenro. La partikulareso di Ionesco e Beckett esas ke li expozas filozofio en linguo ipsa absurda qua reduktas la personi a rango di marioneto, destruktas inter uli omna posibleso di komuniko, deprenas omna koheremeso ad intrigado e omna logika lor parolas en ceneyo.

• Refuzo di realismo, di personi e di intriguado. Ofte trovesas nek karakterizita personi nek intrigo en la senso « naracala » di la termo.
• La loko ube desvolvesas l'ago ofte ne indikesas kun precizeso.
• La tempo esas ipsa turnita en absurda per certa moyeni (horlojo sonanta nombro nekredebla di foyi).
• Volo por produktar total spektaklo : uzo di mimisto, di klauno, di maximo di vidala elementi, sucii di detalo en l'encenigo, lumala artifici, soni.
• La telo en fundo di agado esas ofte la satiro di mikra borgezaro, di lua fixeskita linguo e streta spirito.
• La ceno eventas ofte en klimato di katastrofo ma la komiko insinuas su en per superirar l'absurdeso.
• La linguo encenigas ne plus moyeno di komuniko ma expresas la vakuo, la nekonsequo e deskriptas la vido, ta esas ipsa ridindeso.
• L'absurdeso ne esas demonstrita ma nur encenigar; to esas ad spektanto komprenar, pro indici.
• Per certa aspekti, ta teatro rinodigas kun l'antiqua teatro; la spektaclo esas ibe totala e ne nur vidala od axita super la dialogi.