Հակոբ Կարենյան

Հակոբ Կարենյան (Կարինյան) 1818, Կարին, Օսմանյան կայսրություն - մարտի 30, 1872(1872-03-30)^[1], Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն), հայ բանասեր, մանկավարժ, թատերագիր, թարգմանիչ։

Հակոբ Կարենյանը ծնվել է Արևմտյան Հայաստանի Էրզրում քաղաքում։ Սովորել է Էրզրումի (Կարին) Կարապետյան վարժարանում։ 1830 թվականին գաղթել է Ախալցխա, ապա հաստատվել Թիֆլիսում։ Երկար տարիներ հայոց լեզու, ճարտասանություն, կրոն է դասավանդել Ներսիսյան դպրոցում։ 1846-1847 թվականին նախ Հ. Արզանյանի, այնուհետև Միքայել Պատկանյանի հետ խմբագրել է «Կովկաս» թերթը^[2][3]։ Կարենյանի առաջին տպագիր գործը աշխարհաբարով գրված «Ճառ վասն փրկագործ չարչարանաց» (1841) կրոնական բովանդակությամբ երկն է։ Նույն թվականին Մոսկվայում նրա գրաբար թարգմանությամբ լույս է տեսել իտալացի թատերագիր Մետաստազիոյի «Եղերգութիւնք...» պիեսների ժողովածուն, իսկ 1854 թվականին՝ Լ. Գալուայի «Ինկվիզիցիայի պատմությունը» (Մ. Պատկանյանի հետ)։ Կարենյանի արժեքավոր գործերից են «Բաղդատութիւն Պատմութեան Մովսիսի Խորենացւոյ...» (1858) պատմա-բանասիրական աշխատությունը և «Վարդան Մամիկոնեան» (անտիպ), «Շուշանիկ» (1860) ողբերգությունները, որոնք երկար ժամանակ ներկայացվել են հայկական բեմում։ 1863 թվականին Կարենյանը հրատարակել է Դ. Շահնազարյանցի «Մայր ցուցակ ձեռագիր մատենից գրադարանի «Ս. աթոռոյն Էջմիածնի» գիրքը^[4][5]։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 320)։