Կուռք
Կուռք (հունարեն՝ είδωλο), կրոնական պաշտամունքի առարկա։ Որպեն կուռքեր ծառայել են հիմնականում մարդկանց և կենդանիների քարե ու մետաղե արձանները։ Կռապաշտությունը ծագել է հնագույն ժամանակներում և տարածվել հատկապես բազմաստվածական, հեթանոսական կրոններում։ Կուռքեր պաշտողների պատկերացմամբ՝ կուռքերը կամ աստված է, կամ կերպավորում, փոխարինում է աստծուն։ Ժամանակակից կրոններում շարունակում է գոյատևել սրբապատկերի ձևով։ Փոխաբերական առումով ունի կույր, անմիտ պաշտամունքի իմաստ։ Կուռքերի պաշտամունքը տարածված է եղել նախաքրիստոնեական Հայաստանում։ Մարմնավորելով հայկական հեթանոսական աստվածներին՝ պահվել են տաճարներում (տես Մեհյան), որոնք կառուցվել են պաշտամունքային խոշոր կենտրոններում (Բագարան, Բագավան, Թիլ, Աշտիշատ, հետագայում՝ Արտաշատ ևն)։ Կուռքերի պաշտամունքի վերապրուկները երկար ժամանակ պահպանվել են Հայաստանում։
Աղբյուրներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Աստվածաշունչ
- Բառգիրք հայերէն լեզուի։ Անդրանիկ Վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998։ Էջ 222։
- Բառգիրք հայերէն լեզուի։ Անդրանիկ Վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998։ Էջ 223։
- Հայերէն Բացատրական Բառարան։ Ստեփան Մալխասեանց, Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն՝ Երեւան, 1944։(Էջ 490)
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]| Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 18)։ |