• ՄՀԱ՝ [tɑr]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տառ

վանկեր՝ տառ 

1. տվյալ լեզվի այբուբենի նշաններից յուրաքանչյուրը, որը համապատասխանում է որոշ հնչյունի, յուրաքանչյուր առանձին հնչյունի պայմանական նշանը՝ պատկերը, գիր ◆ Իսկ իմ գործը կլինի, - ավելացրեց Մեսրոպը, - վերաստեղծել հայոց մոռացված տառերը: (Րաֆֆի)
2. տպարաններում՝ արճիճից ձուլված գիր, որով շարվածք են անում ◆ Բացի հոգևոր դպրոցից, Բաղդասար միտրոպոլիտը հիմնեց Շուշիի բերդում տպարան, որի մամուլները և տառերը գնեց նա Ղարաբաղում այն ժամանակ գտնված գերմանացի միսիոներներից։ (Րաֆֆի)
3. նշանագիր ◆ «Զաքարիա» բառը սեպաձև տառերով է գրված։ (Րաֆֆի)
4. որևէ բանի արտաքին՝ նեղ ձևական կողմը ի հակադրություն իմաստին՝ բովանդակությանը (փխբ․) ◆ (Զինվորիկնների) ներկայությունը ոստիկաններին ստիպում էր ավելի հարգել օրենքի տառը։ (Ակսել Բակունց)
5. (հրտ․) տպարանական նյութի ընդհանուր անունը, շրիֆտ, որը բաղկացած է առանձին լիտերներից

1. գիր, նշանագիր, գրանշան, տառանշան, (հզվդ․) նշանախեց, գրախեց, հեգենա (հնց․)
2. տե՛ս տպատառ

1. տառ առ տառ
   1. ճշգրիտ համապատասխանություն ունեցող, ճշգրտորեն համապատասխանող, բացարձակ համապատասխանությամբ
   2. ամեն մի տառն առանձին, յուրաքանչյուր տառն առանձին

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։

Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Տառ: