• ՄՀԱ՝ [sɾɑh]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սրահ

վանկեր՝ ս(ը)•րահ 

փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն *srāh, ֆրանս. salon

1. մեծ՝ ընդարձակ սենյակ շինության՝ բնակարանի մեջ՝ զանազան նպատակների համար, դահլիճ
2. նախասենյակ, գավիթ
3. շենքի՝ տան առջև սարքված գետնահար ծածկավոր (սովորաբար՝ առանց պատերի) փոքրիկ պատշգամբ ◆ Երեխաները ձեոք Էին տալիս բակի ու սրահի իրերին, գցում, նույնիսկ կոտրում։ (Ակսել Բակունց)
4. թանգարանների՝ պատկերասրահների և այլն հատուկ կառուցված սենյակներից յուրաքանչյուրը, որոնցում զետեղվում ու ցուցադրվում են պատկերները, հնագիտական արժեքները և այլն
5. երկար նեղ անցուղի գետնի տակ՝ ռազմական կառուցումների, լեռնային աշխատանքների, թունելների և այլն

մեջ ◆ Ջրանցքն անցնում Է ժայռափոր սրահով:

1. (փխնն․) սրահի հասարակությունը, սրահում հավաքված մարդկանց ամբողջությունը ◆ Ամբողջ սրահը սկսեց հռհռալ։ Հովհաննես Թումանյան

1. (ճրտրպ․) (շին․) երկարավուն մի շենք, որի մի երկայնական պատին փոխարինում են սյուները
2. երկարավուն սրահ, որի երկայնական մի պատի վրա բացվում են մի շարք մեծ լուսամուտներ
3. վերնասրահ, դահլիճներում` վերին հարկաշարքը

1. դահլիճ
2. տե՛ս նախասենյակ, գավիթ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։