• ՄՀԱ՝ [sɔv]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սով

վանկեր՝ սով 

Թերևս փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն sōig:

1. սննդամթերքի սուր պակասության հետևանքով երկար ժամանակ թերասնվելը կամ բոլորովին չուտելը
2. հացի և սննդամթերքների ծայրահեղ պակասը՝ անբավարարությունը որպես մասսայական աղետ
3. քաղցի զգացում, քաղցածություն, քաղց
4. (փխբ․) որևէ անհրաժեշտ բանի սուր պակասություն։ ◆ Գրքի՝ թղթի սով:

1. քաղց, քաղցացություն, անոթություն, սովածություն, սոցաքաղց
2. շնքաղց (փխբ․)
3. տե՛ս պակասությու, քչություն

1. սով ընկնել - սով ստեղծվել՝ առաջանալ, սննդամթերքների սուր, պակասություն ստեղծվել
2. սով քաշել - սովի մատնված լինել
3. սովից մեռնել - սաստիկ քաղցած լինել

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։