• ՄՀԱ՝ [d͡ʒil]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ջիլ

վանկեր՝ ջիլ 

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *guhisla- արմատից. հմմտ. հին պրուսերեն gislo «երակ», լատիներեն filum «թել», հին սլավոներեն žila «երակ, ջիղ» լատ. tendo

1. նույնն է՝ ջիղ
2. մկանների ծայրերը ոսկրի հետ միացնող նյարդային թելերի հանգույցը
3. (խսկց․) մկան
4. (խոհր․) ցածր սննդարարությամբ, օրգանիզմի առանձին մասերն իրար միացնող, ոչ լիարժեք սպիտակուցային հյուսվածք, եփելիս ուռչում և առաջանում է սոսնձանման նյութ

1. (ֆզլգ․) լայնակի երիզավոր մկանների՝ կոլագենային թելիկներից կազմավ հատված, որի միջոցով մկանն ամրանում է ոսկրերին կամ ձևաբանական այլ գոյուցություններին

1. ջլոտ, վրան կամ մեջը ջիլեր ունեցող (մսի մասին)
2. (փխբ․) ջլապինդ, դիմացկուն, տոկուն {{օրինակՀայրը պինդ է, ջիլ է։}}

1. տե՛ս ջիղ
2. տե՛ս նյարդահանգույց
3. տե՛ս մկան
4. տե՛ս մկանաթել
5. տե՛ս ջլապինդ, տոկուն

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։