վանկեր՝ ոռ 

1. Կարին, Բասեն՝ ոռ ◆ Էկեք ես ձեր օռին էս դաղմով մե մեկ դաղմա զարկեմ, կաթը տամ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
2. Ղարաբաղ, Պոլիս, Սեբաստիա՝ որևէ բանի տակի կողմը, տակ ◆ Էս պառավը կոլին ոռն ա տեմ կալալ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

1. ոռ մը ոռուն կելլե, գոմեշ մը փորուն Սեբաստիա՝ - շատ գեր է և ուժեղ, բայց ծույլ ու դանդաղաշարժ
2. ոռ ու գլուխ - ամբողջը, եղած չեղածը ◆ Ոռ ու գլուխ մի իշաբեռ ցորեն ունիս, էլ էլ կերար, ե՞տո։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
3. ոռ ու գլուխ չունի Նոր Ջուղա՝ - վայրիվերո՝ անհիմն են ◆ Նրա ասածները ոռ ու գլուխ չունին: (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
4. ոռ ու գլուխ պառկել - մի անկողնում երկու հոգով իրար հակառակ ուղղությամբ պառկել, ոտ ու ծոց պառկել
5. ոռ ու երեսե ելած - լիրբ, անպատկառ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։