• ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑnt͡ʃ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ճանճ

վանկեր՝ ճանճ 

Փոխառություն քարթվելական աղբյուրից. մեգրելերեն čanji (čandi):

1. երկթևանիների կարգին պատկանող միջատ (կենդբ․)
2. մեղու (ժղ․)

1. տե՛ս մեղու
2. ճանճ տնային (կենդբ․)

1. ճանճ բռնել - գործ չանել, պարապ-սարապ մնալ
2. ճանճ քշել
   1. ճանճերը քշել, վանել
   2. նույնն է՝ ճանճ բռնել
3. ճանճի ճմուռ - շատ վտիտ, նիհար
4. ճանճից յուղ հանել - շատ ժլատ, ագահ լինել
5. ճանճերը բերանին ծետուկ կդնեն - տե՛ս խեղճ, ողորմելի, անճարակ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։