• ՄՀԱ՝ [χɑʁɑˈlikʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խա•ղա•լիք 

1. երեխաների խաղալու իր՝ առարկա՝ սարք
2. (փխբ․) հաճույքի՝ բավականության՝ թեթև զբաղմունքի առարկա ◆ Գիրքն էլ նրա համար խաղալիք է միայն։
3. (փխբ․) որևէ մեկի հլու կամակատար, քմայքների ու քմահաճույքների առարկա ◆ Մարդը խաղալիք է կնոջ ձեռքին։
4. անսովոր չափով փոքր կամ տվյալ մարդու համար շատ փոքր գործիք՝ իս ◆ հսկա գուրգը նրա համար խաղալիք էր։

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։