• ՄՀԱ՝ [lɔʁ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ լող

վանկեր՝ լող 

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *lel- (այլև՝ *lul-, lal-) «օրորել, ճոճել, դես ու դեն շարժել» բնաձայնատիպ արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն lolati «դես ու դեն է շարժվում», lēlāyati «օրորում է, ճոճում է», գերմաներեն lullen «օրորվել, օրորելով հանգստացնել», լիտվերեն leliúoti «օրորել, ճոճել», չեխերեն (հին) leleti «հուզել», ռուսերեն բարբառային лелеять «ալիքների վրա օրորել» և այլն։

1. լողալ բայի իրականացումը (սպորտ․)
2. լողալ
3. լողալու ոճ, եղանակ

լոգանք, լողորդություն

լող տալ

1. լողալ, լողալով շարժվել
2. առատության, ճոխության մեջ լինել (փխբ․)
3. որևէ բանով պատված, համակված լինել ◆ քրտինքի, արյան մեջ լող տալ, դարդի ծովում լող տալ

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *lel- արմատից, որից նաև՝ լող «լողալը»։

1. (գվռ․) գլանաձև առարկա՝ իր
2. նույնն է՝ կտրաքար

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։