• ՄՀԱ՝ [ɛˈli]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ է•լի 

1. դարձյալ, կրկին ◆ Էլի գարուն կգա, կբացվի վարդը։ Եղիշե Չարենց
2. դեռևս, դեռ, գոնե Շունը էլի լավ է, նրան էլի չոր ոսկորից, բանից տալիս են։ (Լեո)
3. ևս, նաև Հյուրերի հետ կային էլի մի քանի տեղացիներ, որոնց ես այն ժամանակ չեի ճանաչում։

1. արտահայտում է հիասթափություն, անհուսություն, ակամա համակերպություն Բա մեռած հո չենք, ապրում ենք, էլի։ Հովհաննես Թումանյան
2. արտահայտում է կասկած, տարակուսանք ◆ Հիմա դու տանից ես գալիս, էլի: (Ստ. Մալխասյանց)
3. արտահայտում է անհավանականություն՝ հեգնանքի երանգավորումով ◆ Նրանց դու հավասարեցնում ես մեր աղքատ Ալեքսին ու Սանդրոյին, էլի: (Մուրացան)
4. արտահայտում է զայրույթ, ձանձրույթ ◆ Զահլա տարաք, էլի:
5. արտահայտում է հաստատում, հավատում ◆ Քո ասածը եղավ, էլի:
6. արտահայտում է հորդոր, խնդիրք ◆ Արի վերջացրու, գնանք, էլի:

1. այլ, մի այլ, դարձյալ, ևս ◆ Նրա նման էլի մի ուրիշ չի եղել աշխարհում։(Ղազարոս Աղայան) (հզվդ․)

1. էլ, էլի, նորից, նորեն, դարձյալ, տակավին, վերստին, կրկին, ելման (գվռ․)

1. էլի որ - ճիշտ որ, իսկապես, արդարև
2. էլի լավ է
   1. լավ է որ, լավ եղավ որ, գոնե
   2. ավելի լավ է, նախընտրելի է
3. էլի սկսեց
4. էլի մի քանի գիրք ստացա
5. բայց էլի
6. էլի ու էլի

Փոխառություն՝ եբրայերեն ēli:

1. աստված

1. էլի, լամա - աստված, ինչու՞ ◆ Էլի՜, լամա՜… ըրիր քացախն իր թունոտ։ (Դանիել Վարուժան)

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։