• ՄՀԱ՝ [dɾɔˈʃɑk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դրօշակ

վանկեր՝ դ(ը)•րո•շակ 

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *drafšaka << սանսկրիտ՝ *drapša։

1. ձողի ծայրին ամրացված միագույն կամ բազմագույն կտոր որպես զորաբանակի՝ նավատորմի՝ տերության և այլնի խորհրդանիշ ◆ Քաղաքներում կարմրավառ դրոշակներ պարզեցին։ Եղիշե Չարենց , ◆ Տների վրա արդեն ծփում է դրոշակների ծովը։ (Ակսել Բակունց)
2. (փխբ․) որևէ գաղափար՝ գործ, որին մարդ նվիրվում է ◆ Երկուսն էլ ուսում զարգացած ՝ ունեին տարբեր դրոշակներ-այս չէր արդյոք , փոխադարձ գժտությունների առաջին հիմքը։ (Շիրվանզադե)
3. զգեստի քղանցք՝ փեշ◆ Խրճիթի կիսաբաց դռնից տեսնում էի, թե ինչպես լվացվեցավ նա, թե ինչպես շապիկի լայն դրոշակով սրբեց երեսը։ (Րաֆֆի)

1. դրոշ, (հնց․) ալամ, վառ, փեշ, (հնց․) համտակ, եզերք, շուրջք, հասունք, դրոշակ, փառագի, կողանչ,
2. իդեա, հասկացություն,
3. համոզմունք, հայեցակետ, հայացք, տեսակետ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։