• ՄՀԱ՝ [bɑŋˈkɑ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ բանկայ

վանկեր՝ բան•կա 

< банка < լեհ. banka

1. երկայնաձև, առավելապես գլանաձև, լայն բերանով ապակյա, կավե կամ հախճապակե անոթ
2. տե՛ս ապիկ
3. (բժշկ․) տանձաձև հաստ եզրով փոքրիկ բաժակ, որը գործածվում է բուժական նպատակներով ◆ Դեղագործը տվեց դեղորայք, կոմպրես, բանկաներ, կլիզմա և այլն։ (Վահան Թոթովենց)

1. բանկա գցել, դնել - տե՛ս ապիկ գցել

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։