• ՄՀԱ՝ [ɑɾɑˈt͡sɛl]

վանկեր՝ ա•րա•ծել 

1. Մոկս՝ դալար խոտը ուտել, ճարակել, բույսերով սնվել ◆ Հազիվ նշմարվում էին մի խումբ ձիաներ, որոնց սանձարձակ թողել էին արածելու։ (Րաֆֆի)
2. լափել, մաշել, ուտել
3. (փխբ․) վնասակար ախտերին հետամուտ լիներ, կանանց հետևից ընկնել, զակատել
4. (հնց․) արևմտյան բարբառներում՝ արածեցնել ◆ Եզներս լայն հովիտին մեջ, սրտի երգով, ես կարածեմ։ (Դանիել Վարուժան)
5. Արարատյան, Խարբերդ՝ անառակ կյանք վարել
6. խենթի տեղ դնել, հիմարացնել, խաբել
7. քաղաքավարությամբ վռնդել

1. արոտանալ, ճարակել, խոտ ուտել, արոտ անել, կանչի ընկնել (գարնանը)
2. արածեցնել

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։