• ՄՀԱ՝ [ɑʁɔtʰɑˈɾɑɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղօթարար

վանկեր՝ ա•ղո•թա•րար 

աղոթ + -արար

1. (կենդբ․) հոդվածոտանիների տիպի աղոթարարների դասին պատկանող ուղղաթև մեծ միջատ

1. հարցուկ
2. մորղ

1. Արարատյան՝ (կրոն․) աղոթք անող, աղոթող ◆ Ապա սրբազան նվերներ տարան այն աղոթարար միաբաններին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ծերության պատճառով փոքր ինչ տկար է, բայց միշտ արթուն և աղոթարար: Ստեփան Զորյան

1. աղոթարկու, աղոթավոր, աղոթական, աղոթիչ, աղոթահայց, աղոթկեր, (հզվդ․) աղոթակիր, աղոթակեր, աղոթարկու, աղոթավոր, աղաչավոր(հնց․)

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Աղոթարար: