Kontinentalno pravo

Kontinentalno pravo pravni je sustav koji potječe iz kontinentalne Europe (Europa osim Velike Britanije i Irske) i prihvaćen je u većem dijelu svijeta. Sustav kontinentalnog prava intelektualiziran je unutar okvira rimskog prava i sa temeljnim načelima kodificiranim u sustav koji se može uputiti, a koji služi kao primarni izvor prava. Često se suprotstavlja sustavu anglosaksonskog prava koji je nastao u srednjovjekovnoj Engleskoj. Dok kontinentalno pravo ima oblik pravnih kodeksa, pravo u sustavima anglosaksonskog prava povijesno je proizašlo iz nekodificirane sudske prakse koja je nastala kao rezultat sudskih odluka, priznajući prethodne sudske odluke kao pravno obvezujuće presedane.^[1]

Povijesno, kontinentalno pravo skupina je pravnih ideja i sustava koji su u konačnici proizašli iz Corpus Juris Civilis, ali su uvelike prekriveni napoleonskom, germanskom, kanonskom, feudalnom i lokalnom praksom, kao i doktrinarnim strujama kao što su: prirodni zakon, kodifikacija i pravni pozitivizam.

Konceptualno, kontinentalno pravo polazi od apstrakcija, formulira opća načela i razlikuje materijalna pravila od procesnih pravila. Smatra da je sudska praksa sekundarna i podređena zakonskom pravu. Postoje ključne razlike između statuta i kodeksa. Najizraženije značajke građanskih sustava su njihovi pravni kodeksi, sa sažetim i široko primjenjivim tekstovima koji obično izbjegavaju činjenično specifične scenarije. Kratki članci u zakoniku kontinentalnog prava bave se općenitostima i razlikuju se od članaka anglosaksonskog zakona, koji su često vrlo dugački i vrlo detaljni.^[2]

Kontinentalno pravo se može dalje dijeliti na: francusko (romansko), germansko, skandinavsko i kinesko. U Hrvatskoj se prakticira germansko kontinentalno pravo.