Pakosnica

Pakosnica (němsce Schadendorf) běše holanska wjeska na sewjeru Hornjeje Łužicy, kotraž bu w lětomaj 1984/85 wopušćena a potom za Rychwałdsku brunicowu jamu wotbagrowana. Po hamtskich ličbach mějachu so 31 wobydlerjow přesydlić. Něhdyše stejišćo słuša dźensa do Hamorskeje gmejny.

Pakosnica ležeše na prawym boku Šepca sewjerozapadnje Rychwałda a sewjerowuchodnje Krynhelec.

Prěnje historiske naspomnjenje městna jako Pakosnitz pochadźa z lěta 1625. Jako Schadendorff mjenuje so wjeska prěni raz w lěće 1759, nošeše pak paralelnje tež dale swoje prěnjotne serbske mjeno (1797: Backosnitz).^[1] Serbske mjeno pochadźa wot słowa pakosć a běše najskerje směšne mjeno susodnych wsow za chudych wobydlerjow tuteje wjeski.

Hač do lěta 1805 podsteješe Pakosnica ryćerkubłu w Rychwałdźe.

Po statistice Arnošta Muki měješe Pakosnica w 1880tych lětach 48 wobydlerjow, wot kotrychž běchu 43 Serbow (90 %).^[2] Jeničce w hajniskej swójbje so serbsce njerěčeše. Po Muce nošachu holcy a žony z Pakosnicy wot wšěch wjeskow Rychwałdskeje wosady najswěrnišo swoju serbsku narodnu drastu.

Ewangelscy Pakosničenjo přisłušachu znajmjeńša wot započatka 19. lětstotka Rychwałdskej wosadźe.

• Lisćina wotbagrowanych wsow we Łužicy

• Archiv verschwundener Orte Forst/Horno: Dokumentation bergbaubedingter Umsiedlung. 2010, s. 296sl.
• Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 265–267, ISBN 978-3-7420-1623-2.

1. ↑ Pakosnica w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
2. ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 121. → wšě wjeski