[go: up one dir, main page]

K wobsahej skočić

Nartušowy podlěsk

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Nartušowy podlěsk
Nartušowy podlěsk (Anemone narcissiflora)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
rjad: (Ranunculales)
swójba: Maslenkowe rostliny (Ranunculaceae)
podswójba: Ranunculoideae
tribus: Anemoneae
ród: Podlěsk[1][2] (Anemone)
družina: Nartušowy podlěsk
wědomostne mjeno
Anemone narcissiflora
L.
Wobdźěłać
p  d  w
Jědojta družinaŠkitana družina

Nartušowy podlěsk (Anemone narcissiflora) je rostlina ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).

Nartušowy podlěsk je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 20 hač 40 cm. Rostlina je wotstejo kosmata.

Stołpik a łopjena su kosmate. Łopjena su třidźělne hač pjećdźělne, mjeztym zo wotrězki zaso su dźělene. Spódnje łopjena su dołho stołpikate a rukojte.

Kćěje wot meje hač julija (awgusta). Kćenja docpěwaja wulkosć wot 2 hač 3 cm a steja po třoch hač po wosmjoch we wokołkojtym kwětnistwje wyše łopjenoweje mutlički. Pjeć, rědko šěsć, kćenjowych łopješkow je nahe a běłe, zwonka často čerwjenojte. Pupk je často čerwjeny.

Kćenja njewobsahuja běłe barbizny, ale z powětrom pjelnjene mjezoty, kotrež dopadowace běłe swětło reflektuja.

Rosće na kerčinowych kromach a połsuchich trawnikach. Preferuje wapnite, suche pódy.

Rostlina je w horinach srjedźneje a južneje Europy rozšěrjena.

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 342.
  2. W internetowym słowniku: Windröschen
  • Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 42 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 132 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije