intelixencia
- Etimoloxía: do latín intelligentia, voz derivada do verbo intellegere, termo composto por inter, 'entre' e legere, 'ler, escoller', que significa 'comprender' ou 'percibir'.
- Pronuncia: /iŋ.te.li.'ʃɛŋ.θja̯ / ou /iŋ.te.li.'ʃɛŋ.sja̯/ (AFI)
intelixencia (sg: intelixencia; pl: intelixencias)
- Facultade humana que permite pensar, coñecer, comprender e formar ideas.
- Exemplo: Moitos consideran a intelixencia como unha facultade exclusiva do ser humano.
- Exemplo: Moitos consideran a intelixencia como unha facultade exclusiva do ser humano.
- (Psicoloxía) Capacidade dunha persoa para aprender e utilizar o que se aprende para adaptarse a novas situacións e resolver novos problemas .
- Exemplo: Este rapaz ten moita intelixencia.
- Exemplo: Este rapaz ten moita intelixencia.
- Por extensión, calidade da persoa que sabe como actuar segundo as diferentes circunstancias.
- Exemplo: Todos confiaban na intelixencia dese dirixente.
- Exemplo: Todos confiaban na intelixencia dese dirixente.
- Por extensión, calidade ou característica dun animal que semella posuír esta facultade polo seu comportamento.
- Exemplo: A intelixencia dos golfiños.
- Exemplo: A intelixencia dos golfiños.
Termos relacionados
intelixencia artificial, intelixencia de datos, intelixencia emocional, servizo de intelixencia.
- Etimoloxía: do ruso intelligentzia.
intelixencia (sg: intelixencia; pl: intelixencias)
- Conxunto dos intelectuais dun país.
- Exemplo: A intelixencia española.
- Exemplo: A intelixencia española.
- Conxunto das ideas e os valores dunha comunidade, dun país, etc.
- {{exemplo|As universidades preservan a intelixencia dun país.
Observacións
- Na 1ª acepción seu sinónimo é intelectualidade.