Salgueiro irto

Non ameazado

Reino:	Plantae
División:	Fanerógama Magnoliophyta
Clase:	Dicotiledónea Magnoliopsida
Orde:	Malpighiales
Familia:	Salicaceae
Xénero:	Salix
Especie:	S. fragilis

Nome binomial

Salix fragilis
L. 1753

Forma e variedade

Salix fragilis forma bullata (Rehder) Rehder 1949
Salix fragilis var. decipiens (Hoffm.) W.D.J.Koch 1837

O salgueiro irto^[1] (Salix fragilis), é un salgueiro semellante ao vimieiro (xénero Salix) nativo de Europa e do oeste de Asia que adoita medrar na beira dos regueiros e ríos.^[2]^[3] En Galiza aparece na beiramar e zonas interiores sempre achegadas á costa. Tamén recibe o nome de bardagueira. En portugués recibe o nome de vimieiro branco.

Descrición

Salgueiro irto no xardín botánico de Marburg, Hesse, Alemaña.

É unha árbore de medio a gran talle, deciduo, que medra axiña até acadar os 10–20 m (raramente máis de 29 m) de altura, e toro de 1 m de diámetro, coa copa larga, cónica, irregular, e até ladeada. Casca cinsento acastañada, grosamente fendada en exemplares vellos. Follas verde brillantes, 9–15 cm × 1,5–3 cm, marxes finamente serradas; comezando na primavera moi vilosas e ficando despois glabras. Flores producidas en candeas, cedo na primavera, polinizadas por insectos. Son dioicos, coas súas flores masculinas e femininas en árbores separadas; as masculinas de 4–6 cm de longo, e as femininas igual, coas flores individuais cun ou dous nectarios.^[2]^[3]^[4]

A variedade Salix fragilis var. decipiens (Hoffm.) K.Koch é máis miúda ca a tipo; case un arbusto, raramente excede os 5–7 m de altura, ademais as follas son completamente glabras de 9 cm × 2–3 cm. Segundo algúns botanistas sería outra especie (tratada coma Salix decipiens small>Hoffm.), e que S. fragilis sería considerada un híbrido entre Salix decipiens × Salix alba. Outros botanistas consideran a Salix decipiens coma un híbrido de Salix fragilis × Salix triandra.^[2]

Hibrida espontaneamente co salgueiro branco (Salix alba), sendo o resultado Salix × rubens Schrank.^[2]

Ecoloxía

Ten boa capacidade de enraizar das poliñas caídas, que transitan polos regueiros, permitíndolle colonizar novas áreas. Adáptase particularmente ben a colonizar zonas que foran asolagadas.

Cultivo e usos

O cultivar Salix fragilis 'Russelliana' (sin. S. fragilis var. russelliana (Sm.) Koch) é o clon máis común desta especie nas Illas Británicas, de moi doada propagación por esgallos. É unha árbore vizosa que pode acadar comunmente 20–25 m de altura, coas follas de 15 cm de longo. É un clon feminino.^[2]

Ten propiedades medicinais, empregándose para reumatismos, estados infecciosos, trastornos nerviosos, gripalleiras, catarros e arrefriados.

Notas

↑ Nome vulgar galego en Guía das árbores de Galicia A Coruña, Baía Edicións, 1997
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Meikle, R. D. 1984. Sauces y álamos de Gran Bretaña e Irlanda. BSBI Handbook Nº 4. ISBN 0-901158-07-0.
↑ ^3,0 ^3,1 Rushforth, K. (1999). Árboles de Bretaña y de Europa. Collins ISBN 0-00-220013-9.
↑ Bean, W. J. (1980). Trees and Shrubs Hardy in the British Isles 8ª ed., vol. 4. John Murray ISBN 0-7195-2428-8.

USDA, ARS, National Genetic Resources Program. GRIN. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. https://web.archive.org/web/20131017223732/http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/html/taxon.pl?32711 (26 de febreiro de 2008)

Véxase tamén

Outros artigos

Vimieiro (Salix viminalis)

Ligazóns externas

[1] Nome vulgar galego en Guía das árbores de Galicia A Coruña, Baía Edicións, 1997

[rdm-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Meikle, R. D. 1984. Sauces y álamos de Gran Bretaña e Irlanda. BSBI Handbook Nº 4. ISBN 0-901158-07-0.

[rushforth-3] 3,0 ^3,1 Rushforth, K. (1999). Árboles de Bretaña y de Europa. Collins ISBN 0-00-220013-9.

[bean4-4] Bean, W. J. (1980). Trees and Shrubs Hardy in the British Isles 8ª ed., vol. 4. John Murray ISBN 0-7195-2428-8.

[1]

[2]

[3]

[4]