Romano I
Romano I Lecapeno (Romanos I Lakapenos, 870 - 948), compartiu o trono do Imperio bizantino con Constantino VII, exercendo o poder total entre 919 e 944. Era o almirante da frota bizantina no Danubio cando, ao saber da derrota do exército na batalla de Anchialus (917), decidiu dirixirse a Constantinopla.
Nome orixinal | (el) Ρωμανός Α΄ Λακαπήνος |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 870 (Gregoriano) |
Morte | 15 de xuño de 948 (Gregoriano) (77/78 anos) Constantinopla, Turquía |
Lugar de sepultura | Mesquita de Bodrum (pt) |
Emperador bizantino | |
920 – 944 ← Constantino VII – Constantino VII → | |
Datos persoais | |
Relixión | Cristianismo |
Actividade | |
Ocupación | gobernante |
Carreira militar | |
Rango militar | almirante |
Familia | |
Familia | Dinastia macedônica (pt) |
Cónxuxe | Teodora |
Fillos | Constantino Lecapeno, Cristovo Lecapeno, Estevo Lecapeno, Agatha Lekapene, Helena Lecapena, Teofilacto de Constantinopla, Basílio Lecapeno |
Pai | Theophylaktos Abastaktos |
Parentes | Q20515665, neto |
Descrito pola fonte | Nordisk familjebok Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Encyclopædia Britannica |
Traxectoria
editarTralo matrimonio da súa filla Helena con Constantino, foi nomeado, por primeira vez na historia bizantina, basileopator ("pai do emperador") en 919, e pouco despois, coroado coemperador do seu xenro. Durante o seu reinado intentouse limitar a acumulación de latifundios por parte dos grandes terratenentes do Imperio. Os seus dous fillos, Estevo e Constantino, impacientes por ocuparen o poder e cansados da lonxevidade do seu pai, acabaron co seu reinado e poder case absoluto en 944, deportándoo ás illas dos Príncipes no mar de Mármara e obrigándoo a profesar como monxe. Pero no canto de facerse co poder, Constantino VII foi recoñecido como único emperador, sendo ambos deportados á mesma illa xunto ao seu pai. Romano morreu en 948.
Imperio Bizantino | ||
---|---|---|
Segue a: Constantino VII Porfiroxéneta |
Romano I | Precede a: Constantino VII Porfiroxéneta |
Dinastía Macedonia |