Mars Global Surveyor

Mars Global Surveyor foi enviada a Marte para estudar a morfoloxía da súa superficie, a súa topografía, composición e gravidade, a dinámica atmosférica e os seus campos magnéticos. A nave, estabilizada nos tres eixos, tiña forma de caixa de 1,17 x 1,17 x 1,70 m con dúas partes: o módulo de equipamento, coa instrumentación e os sistemas de control, e o módulo de propulsión, co motor. A alimentación eléctrica era proporcionada por dous paneis solares, cada un cunhas dimensións de 3,5 x 1,9 m e producindo en total ata 980 W de potencia que podían almacenarse en dúas baterías de hidruro de níquel cunha capacidade de 20 amperio-hora. . As comunicacións principais tiñan lugar mediante unha antena parabólica de 1,5 m de diámetro situada no extremo dun mastro de 2 m de lonxitude, transmitindo en banda X e recibindo en banda X e banda Ka.^[1][2][3]

MGS levaba a bordo unha cámara, un espectrómetro para emisións térmicas, un altímetro láser e un retransmisor de radio. Ademais levaba un magnetómetro e un reflectómetro de electróns nos extremos de cada panel solar, e un oscilador ultraestable para seguimento e medicións gravitatorias. O subsistema de xestión de datos levábase a cabo cun procesador 8086 mentres que xestión de control xeral estaba a cargo de varios procesadores 1750A. O almacenamento consistía en catro grabadoras de estado sólido de 750 MB de capacidade cada unha.^[1][2][3]

MGS foi lanzada o 7 de novembro de 1996 e despois de 10 meses de fase de cruceiro chegou a Marte, onde entrou nunha órbita provisional elíptica o 12 de setembro de 1997. Durante os catro meses seguintes a nave foi reducindo a súa órbita mediante a técnica do aerofreado, rozando as capas superiores da atmosfera marciana para reducir a súa velocidade, aforrando propelente no proceso. Así e todo, debido a un problema nun dos paneis, a fase de aerofreado alongouse debido á necesidade de non someter á nave a tanta presión. A órbita científica final acadouse en febreiro de 1999, cunha altura de 378 km e un período de 118 minutos. A misión primaria durou un ano marciano (687 días terrestres), ata xaneiro de 2001, ampliándose varias veces ata que e perdeu o contacto coa sonda o 2 de novembro de 2006.^[1]

• Delta 7925