[go: up one dir, main page]

Gran Premio de Malaisia de 1999

O Gran Premio de Malaisia de 1999 (oficialmente o I Petronas Malaysian Grand Prix) foi unha carreira de motor de Fórmula 1 celebrada o 17 de outubro de 1999 no novo Circuíto Internacional de Sepang preto do distrito de Sepang, Maláisia. Foi a décimo quinta carreira do Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1999.

Modelo:Competición deportivaGran Premio de Malaisia de 1999
Mapa de localización
Nome oficialI Petronas Malaysian Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Malaisia Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1999 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento56 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto Internacional de Sepang (Selangor) 2°45′38″N 101°44′15″L / 2.7605555555556, 101.7375 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude2,706 km Editar o valor en Wikidata
PaísMalaisia Editar o valor en Wikidata
Data17 de outubro de 1999 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoEddie Irvine Editar o valor en Wikidata
Pole positionMichael Schumacher Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaMichael Schumacher Editar o valor en Wikidata

A carreira de 56 voltas gañouna Eddie Irvine, pilotando un Ferrari, despois de comezar desde a segunda posición. Michael Schumacher, na súa primeira carreira despois de romper a súa perna no Gran Premio do Reino Unido no circuíto de Silverstone, mentres que Mika Häkkinen terminou terceiro no McLaren - Mercedes. A vitoria deu a Irvine un liderado de catro puntos sobre Häkkinen no Campionato de Pilotos a falta dunha carreira.

Informe

editar

Este foi o primeiro Gran Premio de Malaisia desde o evento de Fórmula Holden en 1995, pero a primeira vez no campionato mundial de Fórmula Un. Michael Schumacher regresou á Fórmula Un recuperándose da súa perna rota, e logrou a pole por case un segundo sobre o seu compañeiro de equipo na Scuderia Ferrari Eddie Irvine, cos McLarens de David Coulthard e Mika Häkkinen terceiro e cuarto respectivamente. No inicio, Schumacher liderou diante de Irvine, Coulthard, Häkkinen e Rubens Barrichello. Na volta 4, Schumacher desacelerou e permitiu que Irvine o pasase, e logo procedeu a bloquear aos McLarens. Coulthard pasou a Schumacher na volta 5 e perseguiu a Irvine polo liderado, só para que o McLaren rompese na 15ª volta.

En segundo lugar, Schumacher desacelerou de novo para permitir que Irvine construíse unha maior vantaxe. Entón, cando se aproximaba a primeira rolda de paradas en boxes, Schumacher acelerou o ritmo para manterse por diante de Häkkinen. Entendendo isto, McLaren xogouse a dar a Häkkinen un medio tanque de combustible, esperando que fora suficiente para sacalo dos boxes diante de Schumacher. A aposta fallou, xa que Schumacher mantívose diante do finlandés e procedeu a bloquealo de novo, permitindo a Irvine ampliar o seu liderado a 20 segundos.

 
Bargeboard do Ferrari F399

O liderado de Irvine non foi o suficientemente grande como para que se mantivese por diante logo da súa segunda parada en boxes, pero Ferrari estaba seguro de que Häkkinen tería que deterse novamente. Fixoó, emerxendo no cuarto lugar detrás de Johnny Herbert no Stewart. Schumacher desacelerou unha vez máis para permitir a Irvine retomar o liderado, mentres que Häkkinen esforzouse para pasar a Herbert polo terceiro posto.[1] Irvine pasou baixo a bandeira a cadros un segundo por diante de Schumacher, con Häkkinen a outros oito segundos atrás.

Inmediatamente despois da carreira, os Ferraris foron desclasificados debido a unha infracción no seu bareboard. Isto significou que Häkkinen e McLaren recibiron efectivamente os seus respectivos campionatos por defecto. Con todo, Ferrari apelou contra a decisión da FIA no xulgado e os dous pilotos foron reinstalados posteriormente.[2]

Cunha carreira restante, Irvine lideraba o campionato de pilotos por catro puntos sobre Häkkinen, 70 a 66. Do mesmo xeito, Ferrari mantivo o liderado de catro puntos sobre McLaren no Campionato de Construtores, 118 a 114.

Clasificación

editar

Cualificación

editar
Pos Piloto Construtor Volta Diferenza
1 3 Alemaña  Michael Schumacher Ferrari 1:39.688
2 4   Eddie Irvine Ferrari 1:40.635 +0.947
3 2   David Coulthard McLaren-Mercedes 1:40.806 +1.118
4 1 Finlandia  Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 1:40.866 +1.178
5 17   Johnny Herbert Stewart-Ford 1:40.937 +1.249
6 16   Rubens Barrichello Stewart-Ford 1:41.351 +1.663
7 10 Austria  Alexander Wurz Benetton-Playlife 1:41.444 +1.756
8 6 Alemaña  Ralf Schumacher Williams-Supertec 1:41.558 +1.870
9 7   Damon Hill Jordan-Mugen-Honda 1:42.050 +2.362
10 22   Jacques Villeneuve BAR-Supertec 1:42.087 +2.399
11 9 Italia  Giancarlo Fisichella Benetton-Playlife 1:42.110 +2.422
12 18 Francia  Olivier Panis Prost-Peugeot 1:42.208 +2.520
13 23   Ricardo Zonta BAR-Supertec 1:42.310 +2.622
14 8 Alemaña  Heinz-Harald Frentzen Jordan-Mugen-Honda 1:42.380 +2.692
15 11 Francia  Jean Alesi Sauber-Petronas 1:42.522 +2.834
16 5 Italia  Alessandro Zanardi Williams-Supertec 1:42.885 +3.197
17 12   Pedro Diniz Sauber-Petronas 1:42.933 +3.245
18 19 Italia  Jarno Trulli Prost-Peugeot 1:42.948 +3.260
19 21 España  Marc Gené Minardi-Ford 1:43.563 +3.875
20 14 España  Pedro de la Rosa Arrows 1:43.579 +3.891
21 20 Italia  Luca Badoer Minardi-Ford 1:44.321 +4.633
22 15   Toranosuke Takagi Arrows 1:44.637 +4.949
Fontes:[3][4]

Carreira

editar
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 4   Eddie Irvine Ferrari 56 1:36:38.494 2 10
2 3 Alemaña  Michael Schumacher Ferrari 56 + 1.040 1 6
3 1 Finlandia  Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 56 + 9.743 4 4
4 17   Johnny Herbert Stewart-Ford 56 + 17.538 5 3
5 16   Rubens Barrichello Stewart-Ford 56 + 32.296 6 2
6 8 Alemaña  Heinz-Harald Frentzen Jordan-Mugen-Honda 56 + 34.884 14 1
7 11 Francia  Jean Alesi Sauber-Petronas 56 + 54.408 15
8 10 Austria  Alexander Wurz Benetton-Playlife 56 + 1:00.934 7
9 21 España  Marc Gené Minardi-Ford 55 + 1 volta 19
10 5 Italia  Alessandro Zanardi Williams-Supertec 55 + 1 volta 16
11 9 Italia  Giancarlo Fisichella Benetton-Playlife 52 + 4 voltas 11
Ret 22   Jacques Villeneuve BAR-Supertec 48 Hidráulica 10
Ret 12   Pedro Diniz Sauber-Petronas 44 Trompo 17
Ret 14 España  Pedro de la Rosa Arrows 30 Motor 20
Ret 20 Italia  Luca Badoer Minardi-Ford 15 Trompo 21
Ret 2   David Coulthard McLaren-Mercedes 14 Presión combustible 3
Ret 6 Alemaña  Ralf Schumacher Williams-Supertec 7 Trompo 8
Ret 15   Toranosuke Takagi Arrows 7 Transmisión 22
Ret 23   Ricardo Zonta BAR-Supertec 6 Motor/Trompo 13
Ret 18 Francia  Olivier Panis Prost-Peugeot 5 Motor 12
Ret 7   Damon Hill Jordan-Mugen-Honda 0 Colisión 9
NTS 19 Italia  Jarno Trulli Prost-Peugeot 0 Motor 18
Fontes:[5][6]

Posicións logo da carreira

editar
  • Texto en grosa indica quen aínda ten probabilidades teóricas de converterse en campión do mundo.
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Europa de 1999
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1999
Carreira seguinte:
Gran Premio do Xapón de 1999
Carreira anterior:
Gran Premio de Malaisia de 1995
Gran Premio de Malaisia Carreira seguinte:
Gran Premio de Malaisia de 2000

Referencias

editar
  1. "Grand Prix Results: Malaysian GP, 1999". GrandPrix.com. Arquivado dende o orixinal o 28 de febreiro de 2008. Consultado o 21 de febreiro de 2008. 
  2. "Ferrari wins F1 appeal". BBC. 23 de outubro de 1999. Arquivado dende o orixinal o 20 de abril de 2003. Consultado o 6 de xaneiro de 2011. 
  3. "1999 Malaysian GP: Qualification". ChicaneF1.com. Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2007. Consultado o 31 de xullo de 2007. 
  4. "Petronas Malaysian Grand Prix - 1999: Startgrid". The Formula One Database. Arquivado dende o orixinal o 08 de outubro de 2007. Consultado o 1 de agosto de 2007. 
  5. "1999 Malaysian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 9 de xaneiro de 2015. Consultado o 24 de decembro de 2015. 
  6. "1999 Malaysian GP: Classification". ChicaneF1.com. Consultado o 1 de agosto de 2007. 

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar