Urea

Urea
	Nome IUPAC *PIN: Urea Nome sistemático: Carbonil diamida ;
	Outros nomes Carbamida, carbonildiamida, carbonildiamina, diaminometanal, diaminometanona
Identificadores
Número CAS	57-13-6
PubChem	1176
ChemSpider	1143
UNII	8W8T17847W
DrugBank	DB03904
KEGG	D00023
ChEBI	CHEBI:16199
ChEMBL	CHEMBL985
Número RTECS	YR6250000
Código ATC	B05BC02,D02 AE01
Imaxes 3D Jmol	Image 1
	SMILES C(=O)(N)N ;
	InChI InChI=1S/CH4N2O/c2-1(3)4/h(H4,2,3,4); Key: XSQUKJJJFZCRTK-UHFFFAOYSA-N InChI=1/CH4N2O/c2-1(3)4/h(H4,2,3,4); Key: XSQUKJJJFZCRTK-UHFFFAOYAF;
Propiedades
Fórmula molecular	CH4N2O
Masa molar	60,06 g mol−1
Aspecto	Sólido branco
Densidade	1,32 g/cm3
Punto de fusión	133–135 °C
Solubilidade en auga	107,9 g/100 ml (20 °C); 167 g/100ml (40 °C); 251 g/100 ml (60 °C); 400 g/100 ml (80 °C)
Solubilidade	500 g/L glicerol, 50 g/L etanol
Basicidade (pKb)	pKBH+ = 0,18
Estrutura
Momento dipolar	4,56 D
Perigosidade
MSDS	JT Baker
EU Index	Non listado
Punto de inflamabilidade	Non inflamable
LD50	8500 mg/kg (oral, rata)
Compostos relacionados
ureas relacionados	Tiourea; Hidroxicarbamida
Compostos relacionados	Carbamida peróxido; Urea fosfato
	; Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

A urea (do grego ούρον, urina) é un composto químico cristalino e incoloro, de fórmula CO(NH2)₂. Atópase de xeito abondoso na urina e nas feces. É o principal produto terminal do metabolismo de proteínas nos mamíferos. A urina humana contén arredor duns 20 g por litro, e unha persoa adulta elimina de 25 a 39 g ao día.

Características

En cantidades menores, está presente no sangue, no fígado, na linfa e mais nos fluídos serosos, e tamén nos excrementos dos peixes e moitos outros animais inferiores. Tamén a atopamos no corazón, nos pulmóns, nos ósos e nos órganos reprodutivos así como no seme. A urea fórmase principalmente no fígado coma un produto final do metabolismo. O nitróxeno da urea, que constitúe a meirande parte do nitróxeno da urina, procede da descomposición das células do corpo, especialmente das proteínas dos alimentos. A urea está presente tamén nos fungos así como nas follas e sementes de numerosos legumes e cereais.

É solúbel na auga mais no alcol, e lenemente solúbel en éter. Obtense mediante a síntese de Wöhler, deseñada en 1828 polo químico alemán Friedrich Wöhler, e foi a primeira substancia orgánica obtida artificialmente.

Usos

Por mor ao seu alto contido en nitróxeno, a urea preparada comercialmente emprégase na fabricación de adubos agrícolas. A urea emprégase tamén como estabilizador en explosivos de carbonocelulosa e é unha compoñente básica de resinas preparadas sinteticamente.

Así mesmo úsase nos pensos para o gando. É unha fonte de azoto non proteico que pode aproveitar a flora bacteriana que mora no sistema dixestivo dos ruminantes para producir proteínas, que nutren o seu hóspede. É moito máis barato que as proteínas de orixe vexetal, e malia consumir calorías para converter a urea en proteína, resulta máis rendíbel. Pódense empregar outras fontes de azoto non proteico, coma o amoníaco ou nitratos, porén a urea é máis segura: as vacas eliminan polo cuspe a urea producida polo seu metabolismo e deste xeito poden aproveitala. O leite de vaca tamén contén urea.

Na dermatoloxía a urea emprégase como humectante natural polas súas excelentes propiedades hidratantes.

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 Nomenclature of Organic Chemistry : IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book). Cambridge: The Royal Society of Chemistry. 2014. pp. 416, 860–861. ISBN 978-0-85404-182-4. doi:10.1039/9781849733069-FP001. O composto H₂N-CO-NH₂ ten o nome conservado de ‘urea’, o cal é o nome preferido da IUPAC, (…). O nome sistemático é ‘carbonil diamida’.
↑ "Solubility of Various Compounds in Glycerine" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 13 de abril de 2014. Consultado o 28 de agosto de 2018.
↑ Williams, R. (2001-10-24). "pKa Data" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 02 de xuño de 2010. Consultado o 2009-11-27.

Véxase tamén

Outros artigos

[iupac2013-1] 1,0 ^1,1 Nomenclature of Organic Chemistry : IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book). Cambridge: The Royal Society of Chemistry. 2014. pp. 416, 860–861. ISBN 978-0-85404-182-4. doi:10.1039/9781849733069-FP001. O composto H₂N-CO-NH₂ ten o nome conservado de ‘urea’, o cal é o nome preferido da IUPAC, (…). O nome sistemático é ‘carbonil diamida’.

[2] "Solubility of Various Compounds in Glycerine" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 13 de abril de 2014. Consultado o 28 de agosto de 2018.

[3] Williams, R. (2001-10-24). "pKa Data" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 02 de xuño de 2010. Consultado o 2009-11-27.

[1]

[2]

[3]