Tálero de Prusia

O tálero de Prusia (en alemán: Preußischer Taler), tamén coñecido como reichstaler de Prusia, foi a principal unidade monetaria do Reino de Prusia entre 1750 e 1857.^[1]

A partir de 1750, este tálero tiña un valor diferente ao do reichstaler utilizado nos estados alemáns do norte como unidade de conta, equivalente a ​1⁄12 dun marco de Colonia de prata fina, ou 16,70357 g, en lugar dos ​1⁄14 do reichstaler de Prusia amoedado. O cambio foi determinado polo financeiro e director da Casa da Moeda de Berlín Johann Philipp Graumann (1706-1762), no marco dunha reforma do sistema monetario prusiano, motivo polo cal este sistema de 14 táleros por marco pasou a ser coñecido como Graumannscher Fuß ("Pé de Graumann").^[2]

Ata 1821, o tálero prusiano dividíase en Brandenburgo en 24 groschen, e cada un deles en 12 pfennige. En Prusia propiamente dita, estaba subdividido en 3 floríns (gulden), cada un deles en 30 groschen e cada groschen en 18 pfennige. En 1821, a moeda de Prusia foi unificada, e o tálero pasou a estar dividido en 30 silebrergroschen, cada un de 12 pfennige. Foi a raíz desta reforma cando o reichstaler pasou a denominarse oficialmente "tálero de Prusia" (Preußischer Taler).^[2]

Finalmente, en 1857, o tálero de Prusia foi substituído polo vereinsthaler, instituído pola Unión Alfandegueira Alemá (Zollverein), que pasou a constituírse no novo padrón da maior parte do territorio alemán.^[3][4]

• Cuhaj, G. S.; Michael, T. (2013). Standard Catalog of World Coins: 1701-1800. 6ª ed. Krause Publications. ISBN 978-1440238840
• Krause, C. L.; Mishler, C. (1991). Standard Catalog of World Coins: 1801-1991. 18ª ed. Krause Publications. ISBN 0-87341-150-1

• Tálero
• Reichstaler
• Vereinstaler
• Reichsmünzordnung
• Unión Alfandegueira Alemá