T-Mobile

T-Mobile
Tipo	Subsidiaria
Fundación	1990
Matriz	Deutsche Telekom
Localización	Bonn, Alemaña
Persoas clave	Hamid Akhavan – CEO Katharina Hollender – CFO
Industria	Telecomunicacións
Produtos	GSM, GPRS, EDGE, UMTS (HSDPA), WLAN Hotspots (WiFi), Mobile VoIP
Na rede
https://www.telekom.com/, https://www.t-mobile.pl/ e https://www.t-mobile.nl/
[ editar datos en Wikidata ]

T-Mobile é un operador de rede móbil establecido en Bonn (Alemaña). É subsidiario de Deutsche Telekom e pertence á alianza de negocio de FreeMove. A t representa "Telekom".

T-Mobile tamén ten intereses financeiros en operadores móbiles en Europa Oriental. Ten uns 150 millóns de subscritores, o que lle converte no sexto maior prestatario de servizos de telefonía móbil por cantidade de subscritores e a cuarta multinacional máis grande do mundo logo de Vodafone do Reino Unido, Telefónica de España e América Móbil de México. T-Mobile nos Estados Unidos, con máis de 33 millóns de clientes, é a cuarta rede de telecomunicacións inalámbricas máis grande logo de AT&T, Verizon Wireless e Sprint Nextel.

Ten unha presenza substancial en once países europeos (Austria, Albania, Croacia, República Checa, Alemaña, Hungría, Macedonia, Montenegro, os Países Baixos, Polonia, Eslovaquia, e o Reino Unido) así como nos Estados Unidos, as Illas Virxes e Porto Rico. Deutsche Telekom intentou estes últimos anos adquirir O₂ móbil, rival do operador de rede, pero en 2006 O₂ foi adquirido por Telefónica de España. En marzo de 2008, a compañía anunciou que quería adquirir os módulos sen fíos de Siemens como parte do consorcio de JOMA. A repartición foi concluída en maio de 2008.

T-Mobile é un grupo de subsidiarios corporativos de teléfono móbil (baixo propiedade de Deutsche Telekom) que funcionan con redes do GSM e UMTS en Europa, Estados Unidos, as Illas Virxes e Porto Rico.

Inicialmente os servizos telefónicos en Alemaña eran propiedade do Estado baixo o monopolio da axencia de correos estatal Deutsche Bundespost Telekom. Esta pasou a denominarse Deutsche Telekom en 1995 e empezou a ser privatizada a partir de 1996. No ano 2002 Deutsche Telekom empezou a consolidar as súas operacións internacionais e adoptou o anglicismo Mobile para as súas operacións móbiles, tomando a "T" de Telekom para formar T-Mobile.

O 1 de abril de 2010 T-Home e T-mobile, ambas subsidiarias de DT, uníronse para formar unha nova empresa totalmente propiedade de Deutsche Telecom. Tamén en 2010, T-mobile no Reino Unido uniuse a Orange (France Telecom) para formar unha empresa conxunta, así naceu Everything Everywhere, facéndoa a máis grande nese país por encima dos seus competidoras O₂ e Vodafone en número de clientes móbiles.

O operador rexional norteamericano que operaba no sueste de devandito país así como en Porto Rico e as Illas Virxes e que prestaba servizo de roaming nos territorios caribeños a T-Mobile, foi adquirido por este a principios do 2008, co que agregou a 1,1 millón de clientes.

O 21 de marzo do 2011 o operador estadounidense AT&T anunciou que chegara a un acordo con Deutsche Telekom para a compra da súa filial T-Mobile nos Estados Unidos por un valor de 39.000 millóns de dólares (.00 millóns en efectivo e o resto en accións de AT&T, polo que T-Mobile tería o 8% da empresa), co cal sumaría 33,7 millóns de clientes aos seus 95,5 millóns, facéndoa a empresa de telecomunicacións máis grande dese país. Con esta venda Deuthsche Telekom pretendía paliar a crise da súa filial norteamericana fronte á agresiva competencia dos seus rivais así como potenciar o seu negocio en Europa.

AT&T comprometeuse a pagar 3.000 millóns de dólares en efectivo a T-Mobile, así como espectro e conexión nacional, facendo un valor aproximado de 6.000 millóns de dólares, como penalidade se a transacción non tiña o visto e prace da Comisión Federal de Comunicacións (FCC polas súas siglas en inglés), ente regulador das telecomunicacións nos Estados Unidos.

Desde un principio esta posible compra xerou dúbidas na FCC polo seu impacto na competencia, así como o rexeitamento do operador Sprint, quen sería o máis prexudicado por quedar en último lugar moi detrás de AT&T e Verizon. Ademais, miles de clientes de T-Mobile expresaron o seu rexeitamento á posible compra.

O 20 de decembro do 2011 AT&T anunciaba que retiraba a oferta pública de adquisición a T-Mobile debido á forte oposición da FCC. O paradoxal é que Sprint, que era o principal impulsor desta medida, viuse afectado pois malia continuar no terceiro lugar en número de clientes por detrás de Verizon e AT&T, tería que facer fronte a un T-Mobile con máis diñeiro para investir e espectro radioeléctrico (produto da penalidade de AT&T). Con todo foi un duro golpe para a matriz alemá xa que terían que continuar a competencia en dúas frontes o norteamericano e o europeo contra os poderosos Vodafone e O₂ (Telefónica).

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  T-Mobile

• AT&T
• Telefónica Europe
• Verizon

• T-Mobile Estados Unidos
• T-Mobile Porto Rico
• T-Mobile International Arquivado 17 de xullo de 2012 en Wayback Machine. (en inglés)/(en alemán)