Pavel Bazhov
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 15 de xaneiro de 1879 (Xuliano) Sysert, Rusia (en)  |
| Morte | 3 de decembro de 1950 (71 anos) Moscova, Rusia |
| Lugar de sepultura | Ivanovskoe cemetery (en) |
| Membro do Consello Supremo da Unión Soviética | |
| | |
| Datos persoais | |
| Educación | Perm Theological Seminary (en) (–1899) |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista, político, prosista, folclorista, guionista, escritor de literatura infantil, pedagogo, escritor, xornalista de opinión |
| Período de actividade | 1924 - |
| Partido político | Partido Comunista da Unión Soviética |
| Membro de | |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Fillos | Ariadna Bazhova |
| Premios | |
Sinatura  | |
| Descrito pola fonte | Concise Literary Encyclopedia (en) , (vol:1) Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Бажов Павел Петрович) Obálky knih,  |
     | |
Pavel Petrovich Bazhov, en ruso Павел Петрович Бажов, nado en 1879 e finado en 1950, foi un escritor ruso.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Naceu nunha familia de traballadores en Sisertski Zavod, nos Urais, en 1899 entrou no seminario, foi profesor en Ekaterinburgo. Fíxose xornalista logo da Revolución rusa e escribiu ensaios sobre os Urais como Sucesos nos Urais (1929), pero o que lle deu fama foron as súas coleccións de relatos como O cabalo verde e sobre todo O estoxo de Malaquita (1939). O seu relato A flor de pedra levouse ao cine en 1946 e inspirou un ballet de Alexander Prokofiev en 1954.
| Control de autoridades |
|
|---|
