Paul Hawkins

Paul Hawkins
	; (1966)
Biografía
Nacemento	12 de outubro de 1937 ; Melbourne, Australia
Morte	26 de maio de 1969 (31 anos); Oulton Park, Reino Unido (pt)
Actividade
Ocupación	piloto de motociclismo, piloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un
Deporte	Motociclismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans

Robert Paul Hawkins, nado en Melbourne o 12 de outubro de 1937 e finado en Oulton Park o 26 de maio de 1969, foi un piloto de automobilismo australiano.

Fillo dun piloto de motos reconvertido en ministro da igrexa, Hawkins foi un piloto de monoprazas capaz, pero realmente deixou a súa marca como un destacado piloto de automóbiles deportivos pilotando un Ford GT40 e Lola T70. En 1969 Hawkins foi incluído na lista de pilotos graduados, un grupo de elite de 27 condutores que polos seus logros foron avaliados como os mellores do mundo.^[1]

Hawkins era moi popular e coñecido como Hawkeye; fillo dun señor do pano era un personaxe cun colorido e gran vocabulario.^[2] Tamén foi famoso por ser un dos dous pilotos en chocar no porto no Gran Premio de Mónaco.

Traxectoria

Hawkins comezou a competir en Australia cun Austin-Healey en 1958. Saíu de Australia e chegou a Inglaterra en 1960.^[3] Atopou emprego na Donald Healey Motor Company Ltd.,^[4] baixo John Sprinzel:

"Publiquei un anuncio no xornal "Evening Standard" buscando un mecánico e empreguei a un bo tipo para ser o noso capataz no traballo, o seu nome era Paul Hawkins. Paul literalmente veu en barco desde Australia. Participara nalgunhas carreiras
e era un moi bo mecánico, moi bo xa que sabía as súas cousas e, por suposto, tamén coñecía as mellores partes do idioma inglés".^[5]

Hawkins estivo ao volante dun Austin-Healey Sprite, competindo na reunión de Aintree 200 o 30 de abril de 1960 e gañando a súa clase na carreira GT.^[6] Logo terminou na 38ª na carreira dos 1000 km de Nürburgring, co co-piloto Cyril Simson, coñecido como Team 221, nun "miserable día de neboa en maio".^[7] En 1961, en Le Mans Hawkins uniuse con John Colgate nun Austin-Healey Sprite, pero retirouse na oitava hora con problemas de motor.^[8] En Whit Monday, 1962, en Crystal Palace Hawkins levou o [[Lotus-Ford] de Ian Walker á vitoria na carreira na clase de 1.150 cc de automóbiles deportivos, logrando marcas de volta e carreira.^[9] En Le Mans en 1965 Hawkins, con John Rhodes, terminou o duodécimo na xeral, e primeiro na súa clase, nun Austin-Healey Sebring Sprite de 1.3 litros presentado por Donald Healey Motor Company, completando 278 voltas.^[10]

Hawkins tamén pilotou monoprazas, participando na primeira carreira coa nova regulación de Fórmula 2 o 5 de abril de 1964 en Pau, finalizando sétimo.^[11] Ingresou no Team Alexis Alexis-Cosworth en Silverstone o 20 de marzo de 1965 pero a carreira foi cancelada debido á forte choiva.^[12] Gañou a carreira de Fórmula dúas Eifelrennen no circuíto sur de Nürburgring, con mal tempo, nun Alexis-Cosworth Mk. 7 o 25 de abril de 1965.^[13]

Andaina na Fórmula 1

Hawkins pilotando un Lotus no Gran Premio de Alemaña de 1965].

Hawkins participou en tres Grandes Premios do Mundial de Fórmula 1, debutando o 1 de xaneiro de 1965 no Gran Premio de Suráfrica de 1965 nun Brabham con motor Ford 1500cc de Fórmula 2. Como o seu compañeiro australiano Frank Gardner comezou co equipo John Willment Automobiles. Non logrou puntos de campionato, xa que o seu mellor final foi o noveno posto no seu debut. Terminou dúas veces no podio en carreiras fora do campionato no Rand Grand Prix, disputado en Suráfrica. Terminou segundo en 1964 e terceiro en 1965. En 1964 gañou o Gran Premio de Rodesia nun Brabham^[14] e en 1965 tamén gañou o Cape South Easter Formula One Trophy. Non participou no Gran Premio do Reino Unido de 1965^[15] e retirouse do Gran Premio de Alemaña dese ano cunha fuga de aceite.^[16]

É un dos dous únicos pilotos de Fórmula Un, xunto co italiano Alberto Ascari, que caeu no porto de Mónaco durante un Gran Premio. Fíxoo durante a carreira de 1965 en Mónaco, onde trompeou na chicana despois de 79 das 100 voltas. Escapou do accidente ileso.

Neste punto había un pouco de rebumbio na chicane Hawkins golpeou a barreira de madeira na entrada e trompeou a través das pacas de palla e caeu polo bordo do peirao ás augas do porto.
O Lotus afundiuse no fondo e o robusto australiano saltou á superficie e saíu á beira da costa, mentres que os barcos foron ao rescate.^[17]

Carreira de automóbiles deportivos

Hawkins tivo un grande éxito no Campionato Mundial de coches deportivos. O 14 de maio de 1967, gañou a Targa Florio en [[Sicilia], en colaboración con Rolf Stommelen, no Porsche 910 8 cilindros de fábrica.^[18] O 23 de maio de 1967, terminou segundo nos 1000 km de Nürburgring nun Porsche 910.^[19] Tamén gañou a carreira dos 500 km de Zeltweg o 20 de agosto de 1967, nun Ford GT40.^[20] O 15 de outubro de 1967, ao final da tempada Hawkins, xunto con Jacky Ickx, gañou a carreira dos 1000 km de París en Montlhéry nun J.W. Automotive Mirage.^[21]

Entón, o 25 de abril de 1968, gañou a carreira dos 1000 km de Monza con David Hobbs nun Ford GT40, terminou segundo nas 6 horas de Watkins Glen, de novo con Hobbs,^[22] e foi terceiro nos 1000 km de Nürburgring con Jacky Ickx^[23] e nos 500 km de Zeltweg. O 23 de novembro de 1968 gañou as Tres Horas de Cape Town en solitario nun Ferrari P4.^[24]

Hawkins estaba construíndo un negocio como propietario/operador de automobilismo, e na primavera de 1969 mudou a súa tenda de carreiras desde o norte de Londres ata Slough.^[25] Morreu cando o seu Lola T70 MkIIIB GT estrelouse e ardeu en Island Bend durante o RAC Tourist Trophy de 1969 en Oulton Park.^[26]

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	Pos.	Puntos
1965	John Willment Automobiles	Brabham BT10 (F2)	Ford 4 en liña	RSA 9										NC	0
1965	DW Racing Enterprises	Lotus 33	Climax V8		MON 10	BEL	FRA	GBR	NED	ALE Ret	ITA	USA	MEX	NC	0

Resultados na Fórmula 1 fora do campionato

(clave) (As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.)

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8
1964	John Willment Automobiles	Lola T55	Cosworth V8	DMT	NWT	SYR	AIN	INT	SOL	MED Ret
1964	John Willment Automobiles	Brabham BT10 (F2)	Ford 4 en liña								RAN 2
1965	John Willment Automobiles	Brabham BT10	Climax V8	CAP 1
	DW Racing Enterprises	Lotus 33	Climax V8		ROC 10		SMT Ret	INT 10	MED WD
	DW Racing Enterprises	Lotus 24				SYR WD
	Reg Parnell (Racing)	Lotus 33								RAN 3
1966	Reg Parnell Racing	Lotus 25	Climax V8	RSA Ret	SYR Ret	INT 8	OUL

Notas

↑ F.I.A. Year Book of Automobile Sport, P.S.L. Publications Limited., London, 1969.
↑ Peter Swinger, “Motor Racing Circuits in England : Then & Now" (Ian Allan Publishing, ISBN 0 7110 3104 5, 2008)
↑ Castrol advertisement, Motor Sport, outubro de 1967, Page 893.
↑ Motor Sport, xullo de 1960, Page 554.
↑ Interview with John Sprinzel, Vintage Racecar, Vol 12, Issue 5, maio de 2009.
↑ The Times, 2 de maio de 1960.
↑ D.S.J., Motor Sport, xullo de 1960, Pages 534-535.
↑ Automobile Year, Nº 9, 1961-1962, Edita S.A., Lausanne, Page 185.
↑ Motor Sport, xullo de 1962, Page 498.
↑ Motor Sport, xullo de 1965, Page 565.
↑ Motor Sport, maio de 1964, Pages 353-354. See also cover picture.
↑ Motor Sport, abril de 1965, Page 260.
↑ Motor Sport, xuño de 1965, Page 463.
↑ Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. p. 177. ISBN 0851127029.
↑ Motor Sport, agosto de 1965, Page 662.
↑ Motor Sport, setembro de 1965, Page 770.
↑ D.S.J., Motor Sport, xullo de 1965, Page 589.
↑ Autocar, 25 de maio de 1967, Pages 52-54; Motor Sport, xuño de 1967, Pages 477, 485.
↑ Motor Sport, xaneiro de 1968, Page 27.
↑ Motor Sport, xaneiro de 1968, Page 30.
↑ Motor Sport, xaneiro de 1968, Page 8.
↑ Motor Sport, xaneiro de 1969, Page 30.
↑ Motor Sport, xuño de 1968, Page 472-473.
↑ Motor Sport, xaneiro de 1969, Page 33.
↑ The Motor, 3 de maio de 1969, Pages 95-96.
↑ The Guardian, 28 de maio de 1969, Page 6; Motor Sport, xullo de 1969, Page 742.

Austin-Healey Sebring Sprite

Véxase tamén

Bibliografía

McLeod, Ivan (2003). 'Hawkeye': The rapid and outrageous life of the Australian racing driver. Croydon, England: MRP Publishing. ISBN 1899870679.

Ligazóns externas

Picture of Paul Hawkins at Aintree in 1960, with Austin-Healey Sprite, X221:

[1] F.I.A. Year Book of Automobile Sport, P.S.L. Publications Limited., London, 1969.

[Swinger-2] Peter Swinger, “Motor Racing Circuits in England : Then & Now" (Ian Allan Publishing, ISBN 0 7110 3104 5, 2008)

[3] Castrol advertisement, Motor Sport, outubro de 1967, Page 893.

[4] Motor Sport, xullo de 1960, Page 554.

[5] Interview with John Sprinzel, Vintage Racecar, Vol 12, Issue 5, maio de 2009.

[6] The Times, 2 de maio de 1960.

[7] D.S.J., Motor Sport, xullo de 1960, Pages 534-535.

[8] Automobile Year, Nº 9, 1961-1962, Edita S.A., Lausanne, Page 185.

[9] Motor Sport, xullo de 1962, Page 498.

[10] Motor Sport, xullo de 1965, Page 565.

[11] Motor Sport, maio de 1964, Pages 353-354. See also cover picture.

[12] Motor Sport, abril de 1965, Page 260.

[13] Motor Sport, xuño de 1965, Page 463.

[14] Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. p. 177. ISBN 0851127029.

[15] Motor Sport, agosto de 1965, Page 662.

[16] Motor Sport, setembro de 1965, Page 770.

[17] D.S.J., Motor Sport, xullo de 1965, Page 589.

[18] Autocar, 25 de maio de 1967, Pages 52-54; Motor Sport, xuño de 1967, Pages 477, 485.

[19] Motor Sport, xaneiro de 1968, Page 27.

[20] Motor Sport, xaneiro de 1968, Page 30.

[21] Motor Sport, xaneiro de 1968, Page 8.

[22] Motor Sport, xaneiro de 1969, Page 30.

[23] Motor Sport, xuño de 1968, Page 472-473.

[24] Motor Sport, xaneiro de 1969, Page 33.

[25] The Motor, 3 de maio de 1969, Pages 95-96.

[26] The Guardian, 28 de maio de 1969, Page 6; Motor Sport, xullo de 1969, Page 742.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]