Pobo británico

Pobo británico
Tapiz medieval que amosa ó Rei Artur, un antigo gobernante britano protagonista da Materia de Bretaña, un mito nacional empregado como propaganda das orixes ancestrais da Familia real británica e dos súbditos británicos.
Poboación
Poboación total: Británicos 65 600 000 Diáspora 140 millóns[1]
Rexións principais:
Reino Unido	57 678 000[2]
Estados Unidos	40 234 652 - 72 065 000[3]
Canadá	12 134 745[4]
Australia	9 031 100[5]
Hong Kong	3 400 000[6]
Nova Zelandia	2 425 278[7]
Aspectos culturais
Lingua	Inglés (córnico, guernésiais, irlandés, jèrriais, manx, escocés, gaélico escocés e galés)
Relixión	Comuñón Anglicana (tradicionalmente), así como outros protestantismos

Os británicos^[8] son os cidadáns do Reino Unido, dos Territorios Británicos de Ultramar das dependencias da Coroa e os seus descendentes.^[9][10] A lei nacional británica é a que goberna ás persoas de cidadanía e nacionalidade británica, que pode ser adquirida, por exemplo, por ser descendente de británico. Cando o termo é usado nun contexto histórico pode refererirse ós britanos celtas, os habitantes indíxenas de Gran Bretaña e Bretaña, cuxos superviventes son os modernos pobos galés, córnico e bretón.^[10]

Malia que as primeiras identificacións como británicos datan da Baixa Idade Media, non foi até a creación do Reino de Gran Bretaña^{[11][12][13][14][15]} en 1707 cando xurdiu o sentido de identidade nacional británica.^[16] A noción británica forxouse durante as guerras napoleónicas entre o Reino Unido e o Primeiro Imperio Francés, e desenvolveuse durante a época vitoriana.^[16][17] A complexa historia de formación do Reino Unido creou un "sentido particular de nacionalidade e pertenza" en Gran Bretaña e Irlanda;^[16] A británica converteuse nunha "identidade superimposta en identidades anteriores", como a inglesa, a escocesa, a galesa e a irlandesa, cuxas particularidades culturais resistiron a homoxeneidade da identidade británica.^[18] Por mor das duradeiras divisións etnosectarias, a identidade británica en Irlanda do Norte é controvertida, pero é mantida firmemente polo sector unionista da sociedade.^[19]

Os británicos modernos son descendentes de diversos grupos étnicos que se asentaron nas Illas Británicas antes do século XI: poboacións prehistóricas, britanos, romanos, anglosaxóns, nórdicos e normandos.^[20] A progresiva unificación política das Illas Británicas facilitou o intercambio migratorio, cultural e lingüístico, ademais dos matrimonios mixtos entre ingleses, escoceses e galeses durante a Idade Media, a Idade Moderna e posterior.^[21][22] Dende 1922 produciuse un proceso de inmigración cara ó Reino Unido por xente procedente da República de Irlanda, da Commonwealth, da Europa continental e doutros lugares. Eles e os seus descendentes son maioritariamente británicos, e manteñen unha identidade británica, dobre o dual ou múltiple.^[23]

Os británicos son unha sociedade diversa, multinacional^[24][25] e multicultural, con "fortes acentos, expresións e identidades rexionais".^[26][27] A estrutura social do Reino Unido cambiou radicalmente dende o século XIX, cun declive da relixiosidade, un crecemento da clase media, e a partir da década de 1950, un incremento da diversidade étnica. A poboación do Reino Unido rolda os 62,5 millóns,^[28] cunha diáspora de 140 millóns concentrada en Australia, o Canadá, Suráfrica, Hong Kong, Nova Zelandia, os Estados Unidos de América, Irlanda, Francia e España.^[29]