Sakoku
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2016.) |
O sakoku (鎖国 literalmente "país en cadeas" ou "peche do país"?) foi unha política de relacións exteriores do shogunato Tokugawa do Xapón, onde ninguén, fóra estranxeiro ou xaponés, podía entrar ao país, ou saír del, baixo pena de morte. Abarcou dende 1641, cando foron expulsados do Xapón todos os estranxeiros europeos, particularmente os comerciantes e misioneiros provenientes de España e Portugal que chegaran ás illas xaponesas en gran número durante a segunda metade do século XVI.
A instauración do sakoku non implicaba o illamento completo do Xapón, senón que todas as relacións comerciais ou culturais do Xapón co resto do mundo serían mantidos nun nivel moi reducido, e sempre baixo a control directo do bakufu, impedindo así que calquera súbdito xaponés intentase manter contacto con estranxeiros de modo particular. De feito, este último suposto estaba severamente prohibido.
Os únicos contactos do Xapón cos estranxeiros durante a vixencia do sakoku eran mantidos con Corea na illa de Tsushima, con China mediante as Illas Ryukyu dependentes do Clan Shimazu, e con Holanda mediante o illote artificial de Dejima (situado na baía de Nagasaki). Cabe destacar que nestes tres casos as operacións de intercambio comercial eran realizadas en pequenas illas, zonas especificamente afastadas do territorio xaponés propiamente dito. Así mesmo debe terse en conta que aos estranxeiros participantes no intercambio prohibíaselles estritamente saír de devanditas zonas para entrar en territorio xaponés (salvo para visitas de homenaxe á corte do shogun), nin se permitía aos comerciantes xaponeses a libre entrada a devanditas illas.
A maneira con que o Xapón conseguiu manterse cóbado con cóbado coa tecnoloxía occidental durante este período, foi debido ao estudo dos máis variados textos en holandés obtidos de Dejima. Este proceso foi chamado de Rangaku (estudos holandeses).
O sistema de sakoku durou ata 1853, ano en que o comodoro Matthew Perry presentouse cunha frota de buques de guerra de Estados Unidos para esixir a apertura sen restricións do comercio e forzou posteriormente a firma por parte do Xapón do tratado de Kanagawa. O termo sakoku, con todo, non foi utilizado ata o século XIX. Porén a apertura iniciada en 1853, aínda era ilegal para os xaponeses abandonar o territorio do seu país ata a restauración Meiji.
