Satyendra Nath Bose

Satyendra Nath Bose
	;
Nome orixinal	(bn) সত্যেন্দ্রনাথ
Biografía
Nacemento	1 de xaneiro de 1894 ; Calcuta, India
Morte	4 de febreiro de 1974 (80 anos); Calcuta, India
Residencia	India
Relixión	Hinduísmo
Educación	University College of Science, Technology & Agriculture (en) (1917–1921); Presidency University (en) (1909–1915); Hindu School (en)
Actividade
Campo de traballo	Física matemática
Ocupación	físico, político, matemático, profesor universitario
Empregador	Universidade de Calcuta (1947–1956) ; Universidade de Daca (pt) (1921–1947)
Membro de	Royal Society (1958–); Indian National Science Academy
Profesores	Jagadish Chandra Bose (pt)
Alumnos	Asima Chatterjee
Influencias	Albert Einstein
Obra
	Obras destacables Estatística de Bose-Einstein; bosón; condensado de Bose-Einstein; photon gas (en) ;
Doutorando	Purnima Sinha (en)
Familia
Cónxuxe	Ushabati Bose
Fillos	Shri Rathindranath Bose
Pais	Surendranath Bose e Amodini Devi
Premios
	(1958) membro da Royal Society; (1954) Padma Vibhushan; doutor honoris causa pola Universidade de Calcuta ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Бозе Шатьендранат); Obálky knih, ; Physicists: Biographical Dictionary (en) , (p.37)

Satyendra Nath Bose (en bengalí: সত্যেন্দ্রনাথ বসু, Satyendranāth Basu) , nado en Calcuta o 1 de xaneiro de 1894 e finado na mesma cidade o 4 de febreiro de 1974, foi un físico indio especializado en física matemática. É coñecido polo seu traballo en mecánica cuántica nos anos 1920, provendo as bases para a estatística de Bose-Einstein e a teoría do condensado de Bose-Einstein. O bosón (unha das partículas elementais) é chamado así na súa honra. Foi premiado co segundo recoñecemento civil máis alto da India, o Padma Vibhushan, en 1954.

Traxectoria

Foi o maior de sete irmáns. Seu pai, Surendranath Bose, traballou no Departamento de Enxeñaría dos Ferrocarrís do Leste da India.

Bose asistiu á escola secundaria hindú en Calcuta e logo á Facultade da Presidencia, tamén en Calcuta, obtendo sempre as máis altas cualificacións. De 1916 a 1921 foi profesor no departamento de física da Universidade de Calcuta. En 1921 pasou a formar parte do departamento de física da nova Universidade de Dacca (agora chamada Universidade de Dhaka), novamente como profesor, até 1945. Logo volveu a Calcuta e deu clases na Universidade de Calcuta até 1956, data na que se retirou da docencia e foi nomeado profesor emérito.

O seu maior logro científico obtívoo cando lle enviou un manuscrito a Albert Einstein para que este o revisase e traducise. Einstein quedou marabillado co traballo e recomendouno para a súa publicación. O manuscrito foi a semente do que despois se coñeceu como o condensado de Bose-Einstein.

Véxase tamén