Michael Redd

Michael Redd

(2005)
Biografía
Nacemento	24 de agosto de 1979 (45 anos) Columbus, Estados Unidos de América
Educación	Universidade Estatal de Ohio West High School Seneca High School MCA (en)
Altura	198 cm
Peso	100 kg
Actividade
Ocupación	baloncestista
Período de actividade	2000 - 2012
Nacionalidade deportiva	Estados Unidos de América
Deporte	baloncesto
Liga	Baloncesto masculino da División I da NCAA e National Basketball Association
Posición de xogo	Escolta
Convocado por	Milwaukee Bucks
Traxectoria   Equipo – Phoenix Suns – Milwaukee Bucks – Estados Unidos de América 1997–2000 Ohio State Buckeyes
Participou en
2008	Basquetebol nos Jogos Olímpicos de Verão de 2008 - Masculino (pt)
2007	2007 FIBA Americas Championship (en)
1999	Q129785708

Michael Wesley Redd, nado en Columbus (Ohio) o 24 de agosto de 1979, é un antigo xogador profesional estadounidense de baloncesto. A pesar de ser elixido no posto 43 de segunda rolda do Draft da NBA de 2000, fíxose un sitio na liga converténdose nun dos mellores anotadores.

Na tempada 2003-04 conseguiu participar no All-Star Game e foi incluído no terceiro mellor quinteto da NBA. Coa selección de baloncesto de Estados Unidos logrou a medalla de ouro olímpica nos Xogos Olímpicos de Pequín 2008. Redd posúe o récord de máis triplas nun cuarto, con oito, fronte a Houston Rockets en 2002. Con 1,98 m de estatura xogaba na posición de escolta.

Michael Redd vivía cos seus pais, Haji e James, a quince minutos do campus da Universidade de Ohio State. O pai de Redd, pastor nunha igrexa cristiá protestante, fora un gran xogador con aspiracións de chegar á NBA. James Redd foi All-American no West High School, antes de ser recrutado polos mellores adestradores do país, incluídos Bobby Knight, Digger Phelps, George Raveling e Dick Vitale. Desafortunadamente, a súa nai enfermouse e James tivo que ocuparse dela en casa, acudindo á Universidade Capital e desbaratando as súas aspiracións de chegar a ser profesional. Con todo, James non se arrepinte daquilo, xa que alí coñeceu a Haji, a súa esposa. En cambio, James seguiu coa súa segunda chamada, a de seguir a Deus. A súa maneira de servirlle foi abrindo unha igrexa para predicar o evanxeo. Redd estivo envolvido desde pequeno no traballo do seu pai, polo que tamén é un devoto cristián.

Michael foi sempre grande para a súa idade. Xogou ao baloncesto e ao fútbol americano, e creceu xogando nos equipos de Ohio State. A educación de Michael nunha cancha de baloncesto débella ao seu pai James, con quen xogaba un contra un habitualmente. Como moitos mozos xogadores da década dos 90, Redd quedou fascinado cos "Fab Five" da Universidade de Míchigan. O zurdo Redd empezou a puír un estilo pouco ortodoxo nos playgrounds de Columbus, onde comezou a crearse o seu propio tiro. Redd era rápido e forte, e grazas ao seu pai desenvolveu un sexto sentido sobre como utilizar o seu corpo en defensa.

En 1993, Michael matriculouse en West Senior High School en Columbus, onde tamén estudou o seu pai, un dos mellores xogadores dos Cowboys de todos os tempos. Redd sentiu como na súa casa. Redd fíxose co posto de titular no seu ano sophomore. Non foi até a súa tempada sénior cando se consolidou con 25 puntos por partido como un gran proxecto para a universidade. A finais daquela tempada 1996-97, comezou a loita por facerse con Redd.

Mike Krzyzewski queríalle para Duke, mentres Minnesota, Iowa e Cincinnati tamén fixeron presión para fichalo. Ao final, Redd elixiu permanecer en casa, aceptando unha bolsa para estudar na Universidade de Ohio State.

Cadro de medallas
Baloncesto
Xogos Olímpicos
	Pequín 2008	Estados Unidos
Campionato FIBA Américas
	Las Vegas 2007	Estados Unidos

Michael fíxose coa titularidade dos Buckeyes desde a súa tempada freshman, a 1997-98. Ohio State pasouse o últimas catro tempadas sen chegar ao torneo NCAA. Desde que Jim Jackson xogaba cos Buckeyes a principios dos 90'. Desde o principio, Redd colleu as rendas do equipo de Jim O'Brien, que viu como Michael tiña a capacidade de bater a case calquera defensor que se lle enfrontase. Redd completou unha espectacular tempada no seu debut universitario con 21.9 puntos, 6.5 rebotes, 3 asistencias e 2 roubos. Con todo, o bo rendemento de Redd non valía para que o seu equipo sumase vitorias, que chegou a perder 15 partidos consecutivos, e acabou con só 8 vitorias. O balance de 8-22 foi o peor de Ohio State desde a tempada 1928-29.

Os 21,9 puntos por partido serviron a Redd para converterse no primeiro freshman que lideraba a Big Ten en anotación. Foi nomeado Freshman do Ano na Big Ten. Antes da tempada 1998-99, O'Brien afirmou que estaría contento se o equipo alcanzase o 50% de vitorias. Na pretemporada, Redd foi incluído nos Mellores quintetos da Big Ten e All-America. Xunto co base júnior, Scoonie Penn, que chegou de Boston College, formou un gran xogo exterior, dos mellores do país.

A gran campaña de Ohio State valeu para que o equipo entrase de novo no torneo NCAA. Alí eliminaron a Murray State, Detroit, Auburn (primeiro cabeza de serie da rexión sur) e St. John's para clasificarse a unha Final Four na que os Buckeyes non chegaban desde 1968. Nas semifinais caeron ante Connecticut Huskies 64-58. Ohio State pasou do 8-22 do pasado ano ao actual 27-9, o maior cambio dun ano para outro que se deu en 25 anos na División I da NCAA. Redd terminou a tempada con 19.5 puntos, 5.6 rebotes e 2.4 asistencias en 5 minutos menos de xogo.

Con todo, cinco anos despois, fóronlle retirados a Ohio State todos os premios daquela tempada por sanción, xa que o adestrador Jim O'Brien admitiu o pago de 6.000 dólares ao xogador de Serbia Aleksandar Radojevic para o seu ingreso na universidade en 1999. Finalmente, o xogador nunca chegaría a poñerse a camiseta dos Buckeyes. Na súa tempada júnior, Michael foi nomeado capitán xunto con Penn. O escolta fixo 17,3 puntos, 6,5 rebotes e 2,1 asistencias. Redd foi incluído no Primeiro quinteto da Big Ten. Ohio State chegou como terceiro cabeza de serie na rexión sur, tras 23 triunfos. Xunto a Michigan State Spartans acabaron campións da Big Ten. Mais, sorprendentemente, caeron ante a Universidade de Miami en 2ª rolda.

Redd comezou a estudar a posibilidade de presentarse ao draft. As súas opcións apuntaban a 1ª rolda, probablemente ao Top 20. A súa velocidade e o seu tamaño podían valer para xogar de escolta na NBA, pero Redd non era visto como un tirador consistente. Confiou en poder mostrar que podía mellorar o seu xogo no perímetro para conseguir un bo posto no draft. Os scouts da NBA non estaban moi de acordo en que Redd presentásese xa ao draft, pero o xogador finalmente fíxoo.

Chegado o draft de 2000, a primeira rolda acabou sen que o nome de Redd saíse. Michael estaba confuso e angustiado. A calma chegou cando Milwaukee Bucks elixiuno co posto 43 da segunda rolda. Tarde, pero elixírono, á fin e ao cabo. En principio, os Bucks tiñan idea de escoller a Lavor Postell, de St. John's, mais os New York Knicks adiantáranse elixíndoo no posto 39.

A decepción de Redd estendeuse durante toda a tempada rookie. Perdeuse 66 partidos por unha lesión de xeonllo e só puido disputar 13 encontros nos que fixo 2,2 puntos. O único positivo foi a amabilidade e o apoio que recibiu de Ray Allen e Ervin Johnson, que axudaron a Redd a superar un primeiro ano complicado por culpa das lesións. Os Bucks tampouco botaron de menos a Redd. O "Big Three" composto por Ray Allen, Glenn Robinson e Sam Cassell levou ao equipo ao título da División Central, con 52 vitorias. En playoffs, Philadelphia 76ers apartou aos Bucks das Finais da NBA. Foi o mellor final da franquía en vinte e cinco anos.

Na tempada 2001-02, Redd adquiriu un rol de sexto home. A marcha de Lindsey Hunter no verán deu a oportunidade de que Redd fixese o seu papel. E non defraudou, mesmo foi titular en partidos nos que Ray Allen estivo lesionado. Fixo 11,4 puntos (cun 44,4% en triplas), 3,3 rebotes e 1,4 asistencias. Un da partidos clave naquel ano foi ante Indiana Pacers en decembro, onde anotou 21 puntos en 18 minutos. Despois, asinou 16 puntos no seu primeiro encontro como titular ante os Rockets. O adestrador, George Karl, e os seus compañeiros, confiaron nel, e converteuse nun dos xogadores importantes do equipo. As súas grandes porcentaxes de tiro foron unha das razóns pola que o equipo lle buscaba cando estaba coa man quente. O 20 de febreiro de 2002 estableceu un novo récord na NBA, o de triplos nun cuarto, con 8 no último período ante Houston Rockets. En total anotou 9 triplos, superando o récord en Milwaukee que ostentaban Allen e Tim Thomas. Aquela noite Redd anotou 26 puntos no último cuarto para un total de 29, récord persoal por entón.

Milwaukee, con todo, non alcanzou a clasificarse para playoffs tras acabar 41-41. Durante o verán, os Bucks igualaron os 12 millóns en 4 anos que Dallas Mavericks ofreceu por Redd, que era axente libre restrinxido. Na tempada 2002-03, Glenn Robinson marchou a Atlanta Hawks e Redd consolidouse como un dos mellores xogadores saíndo desde o banco. En 82 partidos xogou 14 de titular, e en 28.4 minutos de mediafixo 15,4 puntos (43,8% en triplas, segundo na NBA), 4,5 rebotes, 1,4 asistencias e 1,2 roubos. Milwaukee clasificouse para os playoffs tras acabar cun balance de 42-40, mais en primeira rolda foron superados por New Jersey Nets.

Despois desta tempada, os Bucks desfixéronse de Ray Allen, Sam Cassell e Gary Payton e reconstruíron ao redor de Redd e Desmond Mason, que chegou de Seattle SuperSonics no traspaso de Allen. Ambos xogaban na mesma posición, pero Mason xogou de beirado. Milwaukee tamén engadiu a T.J. Ford vía draft e Terry Porter substituíu a George Karl no banco dos Bucks.

Naquela tempada 2003-04, Redd consolidouse na NBA. Liderou aos Bucks con medias de 21.7 puntos, 5 rebotes e 2.3 asistencias para clasificar a Milwaukee a playoffs. Caeron en primeira rolda ante Detroit Pistons por 4-1. Foi nomeado Xogador do Mes de xaneiro na Conferencia Leste tras facer 22.4 puntos, 4.2 rebotes e 1.9 asistencias e levar aos Bucks a un balance de 11-5. Anotou 40 puntos (récord persoal en puntos) fronte a Orlando Magic e New Orleans Hornets. Foi elixido para participar, por primeira vez, no All-Star Game e foi incluído no Terceiro quinteto da NBA. No All-Star anotou 13 puntos en 15 minutos.

Na tempada 2004-05, Milwaukee no canto de progresar, caeu en picado tras finalizar cun récord de 30-52. Redd si que mellorou as súas prestacións con 23 puntos, 4.2 rebotes e 2.3 asistencias de media, no que era o seu último ano de contrato. Durante o verán de 2005, o principal interesado en Redd foron os Cavaliers, que ofreceron un contrato de 72 millóns durante 5 anos. Non chegou a ser o escudeiro de LeBron James porque os Bucks ofreceron un contrato de 90 millóns en 6 anos e Redd mantívose no equipo.

Na tempada 2005-06 o equipo reforzouse co número 1 do draft, Andrew Bogut, Jamaal Magloire e Bobby Simmons. Ademais, recuperaron a T.J. Ford. Os Bucks tamén cambiaron de adestrador, Terry Stotts, antigo asistente do equipo, colleu as rendas do banco. Redd fixo o seu parte, mellorando as súas medias con 25.4 puntos, 4.3 rebotes e 2.9 asistencias. Milwaukee acabou cun balance de 40-42, que lle valeu para entrar en playoffs. Caeron en 1ª rolda ante Detroit Pistons por 4-1, idéntico resultado ao que se deu dous anos antes. No terceiro partido daquela serie, Redd anotou 43 puntos.

Para a tempada 2006-07 os Bucks volveron rexuvenecerse. O equipo lograra facerse con Charlie Villanueva, do traspaso de T.J. Ford, e Maurice Williams converteuse na outra baza anotadora de Milwaukee. A media do quinteto era de 23 anos. Redd acabou a tempada con medias de 26.7 puntos, 3.7 rebotes e 2.3 asistencias en 53 partidos. Callou o seu mellor partido o 11 de novembro de 2006 ante Utah Jazz con 57 puntos, anotando 42 puntos na segunda parte. Desta maneira, superaba o récord de 55 puntos que ostentaba Kareem Abdul-Jabbar desde 1971. Redd asinou outro encontro memorable con 52 puntos fronte a Chicago Bulls.

Nunha tempada infestada de lesións onde Simmons perdeulla enteira e Redd, Bogut e Villanueva perdéronse gran cantidade de partidos, Milwaukee acabou cun récord de 28-54. Cando restaba pouco para terminar a campaña, Stotts foi substituído por Larry Krystkowiak. Na tempada 2007-08, Redd asinou 22.7 puntos, 4.3 rebotes e 3.4 asistencias (mellor marca persoal), pero Milwaukee volveu quedar moi lonxe de playoffs.

Na tempada 2008-09, os Bucks perderon a Redd para o resto de tempada debido a unha lesión nos ligamentos do seu xeonllo esquerdo. Michael lesionouse o 24 de xaneiro de 2008 fronte a Sacramento Kings. Redd declarou despois do partido: "Estou profundamente descontento pero todo na vida pasa por unha razón e estes son agora os plans de Deus comigo". A principios desta campaña, Redd perdeuse tamén 14 partidos debido a outra lesión de xeonllo. Fronte aos Kings, asinou o seu mellor partido da tempada con 44 puntos. Redd fixo nos 33 partidos que disputou 21.2 puntos, 3.2 rebotes, 2.7 asistencias.

Tras rematar o último ano do seu contrato cos Bucks, asinou o 29 de decembro de 2011 cos Phoenix Suns un contrato dun ano.^[1] Redd fixo o seu debut cos Suns o 12 de xaneiro de 2012, anotando 14 puntos na derrota de Phoenix contra os Cleveland Cavaliers.^[2] No seu regreso a Milwaukee para xogar contra os Bucks, o 7 de febreiro de 2012, recibiu unha grande ovación polo seu antigo público, e anotou 14 puntos na vitoria do seu equipo.^[3]

Redd foi un dos xogadores habituais nas últimas convocatorias da selección de baloncesto de Estados Unidos. Participou no Torneo das Américas de Las Vegas 2007, clasificatorio para os Xogos Olímpicos de Pequín 2008. Fixo 15 puntos por partido naquel torneo. Durante o seu encontro con Porto Rico, Redd asinou o récord de triplos nun encontro clasificatorio, ademais do récord de máis triplos nun torneo con 28, superando a Penny Hardaway (22). Redd foi convocado na selección que levou o ouro olímpico nos Xogos Olímpicos de Pequín 2008. Fixo 3,1 puntos en 9,1 minutos por partido.

• Perfil en NBA.com (en inglés)
• Estatísticas en Basketball-Reference.com Arquivado 17 de abril de 2009 en Wayback Machine. (en inglés)