Messina Chasma
| Messina Chasma | |
|---|---|
| O gran cráter Xertrude, na parte superior dereita e Messina Chasma, o gran canón de Titania, na parte inferior esquerda da fotografía. | |
| Tipo de accidente xeolóxico | Cráter |
| Accidente xeolóxico de | Titania |
| Lonxitude | 1492 km[1] |
| Profundidade | ? |
| Coordenadas | 33,3° S 335° E[1] (coord. centrais) |
| Procedencia do nome | vila que aparecen na obra de William Shakespeare, Much Ado About Nothing.[1] |
Messina Chasma é o canon máis grande da superficie da lúa de Urano, Titania; recibiría o nome dunha das vilas que aparecen na comedia de William Shakespeare, Much Ado About Nothing.[1]
Características
[editar | editar a fonte]O canon-depresión ten 1.492 km de lonxitude e está composto por dúas fallas normais que corren en dirección NO-SL, estas fallas levan consigo a formación de bloques na superficie chamados graben e horst, os graben serían os bloques que estarían nas depresións das fallas e os horst serían os bloques elevados entre as fallas (vésaxe o diagrama para visualiza-lo fenómeno).[2] O canon corta varios cráteres de impacto, o cal probablemente significa que a formación desta Chasma sucedeu nun estadio relativamente tardío na evolución da lúa,[3] cando o interior de Titania se expandiu e coma resultado a súa cortiza de xeo rachou.[4] A chasma ten un pouquiños cráteres superpostos, o que reafirma que está chasma é unha estrutura xeolóxica relativamente nova. Messina Chasma foi fotografada por primeira vez pola sonda espacial Voyager 2 en xaneiro do 1986.[2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 USGS Astrogeology (ed.). "Titania: Messina Chasmata". Gazetteer of Planetary Nomenclature. Consultado o 25-06-2009.
- ↑ 2,0 2,1 Smith, B.A.; Soderblom, L.A.; Beebe, A. e o seu equipo. (1986). "Voyager 2 in the Uranian System: Imaging Science Results". Science 233: 97–102. PMID 17812889. doi:10.1126/science.233.4759.43.
- ↑ Plescia, J.B. (1987). "Cratering history of the Uranian satellites: Umbriel, Titania and Oberon". Journal of Geophysical Research 92 (A13): 14,918–32. doi:10.1029/JA092iA13p14918.
- ↑ Conferencia a cargo de Croft, S.K. "New geological maps of Uranian satellites Titania, Oberon, Umbriel and Miranda" (1989), edición da conferencia a cargo do "Lunar and Planetary Sciences Institute" e recollida na obra "Proceeding of Lunar and Planetary Sciences" vol. 20, pax 205C
