Héctor Scarone

Héctor Scarone

Biografía
Nacemento	26 de novembro de 1898 Montevideo, Uruguai
Morte	4 de abril de 1967 (68 anos) Montevideo, Uruguai
Altura	173 cm
Peso	74 kg
Actividade
Ocupación	futbolista, adestrador de fútbol
Período de actividade	1916 - 1939
Nacionalidade deportiva	Uruguai
Deporte	fútbol
Posición de xogo	Centrocampista
Traxectoria   Equipo 1917–1926   Club Nacional 115 (108) 1926–1926   FC Barcelona 1926–1927   FC Barcelona 18 (17) 1927–1931   Club Nacional 45 (39) 1931–1932   Inter de Milán 14 (7) 1932–1934 Palermo Football Club 54 (13) 1934–1939   Club Nacional 31 (16) 1937–1938 Montevideo Wanderers Fútbol Club   Selección nacional 1917–1930   Uruguai 52 (31)
Participou en
xullo de 1930	Mundial de Fútbol Uruguai 1930
1928	Xogos Olímpicos de 1928
1924	Xogos Olímpicos de 1924
Familia
Irmáns	Carlos Scarone

Héctor Pedro Scarone, coñecido como El mago, nado o 26 de novembro de 1898 en Montevideo e finado o 4 de abril de 1967 na mesma cidade, foi un futbolista uruguaio. Xogaba na posición de extremo (dianteiro) e foi internacional coa selección uruguaia. Militou durante a maior parte da súa carreira no Nacional, club co que marcou 301 goles en 369 partidos, sendo o segundo máximo goleador da súa historia e o terceiro de toda a Primeira División do Uruguai.

Foi considerado o "mellor xogador do mundo" nos anos 20 e é unha das grandes figuras da historia do fútbol suramericano. Foi un dos membros da selección uruguaia que conquistou a primeira edición da Copa do Mundo en 1930, e gañou tamén catro veces a Copa América e dúas medallas de ouro nos Xogos Olímpicos. Os seus 31 goles coa selección valéronlle para manterse como o máximo goleador do combinado durante máis de oito décadas, ata que foi superado en 2011 por Diego Forlán. Futbolista de gran habilidade, a súa seguridade en converter penaltis fíxose lenda (nunca fallou un).

Era o irmán máis novo de Carlos Scarone, outro histórico futbolista de Nacional e do fútbol uruguaio.

A nivel de clubs, Scarone xogou a maior parte da súa carreira en Nacional. Debutou no equipo do Parque Central en 1917 e alí xogou até o seu retiro en 1939, salvo tres anos nos que se desempeñou no fútbol europeo: 1926, cando defendeu as cores do FC Barcelona, 1932, cando xogou para o Società Sportiva Ambrosiana (hoxe Inter de Milán) e 1934, cando actuou no Palermo.

En Nacional, Scarone posúe a marca de maior cantidade de anos xogando para a institución (20 anos), e é o terceiro máximo goleador na historia da liga do Uruguai con 163 goles. Obtivo a Primeira División do Uruguai en oito ocasións: 1916, 1917, 1919, 1920, 1922, 1923, 1924 e 1934, a Copa de Honra (Cousenier) en 1917 e a Copa Río da Prata (Dr. Ricardo Aldao) en 1919 e 1920. Xogou en total (incluíndo amigables) 369 partidos con Nacional, marcou 301 goles e na súa dilatada traxectoria de 24 anos como futbolista, no Uruguai só xogou por Nacional.

Como adestrador, Scarone dirixiu, entre outros, a Nacional, ao Millonarios de Colombia e ao Real Madrid de España, sen maior transcendencia.

Coa selección uruguaia gañou a Copa América en 1917, 1923, 1924 e 1926; a medalla de ouro nos Xogos Olímpicos de 1924 e 1928 e o Mundial de 1930. Disputou un total de 51 partidos oficiais co combinado charrúa e anotou 31 goles. A súa cifra goleadora mantívose como a máis alta da historia da selección ata 2011, cando foi superada por Diego Forlán. Incluíndo os encontros non oficiais, o Mago Scarone anotou 52 goles en 70 partidos coa camiseta celeste.

• É o único xogador uruguaio que logrou anotar cinco goles nun partido oficial. Na Copa América de 1926, o Uruguai venceu a Bolivia 6 a 0, con 5 goles de Scarone.
• É o sétimo máximo goleador na historia da Copa América con 13 goles en total.
• É o segundo máximo goleador na historia do Club Nacional de Football de Montevideo, despois de Atilio García.
• Cuarto máximo goleador da historia da selección de fútbol do Uruguai con 31 goles.

• Héctor Scarone